The Bus (Otobüs)

THE BUS is een van die vergeten Europese films waarvan men zich toch afvraagt hoe het mogelijk is dat ze door talloze, soms waardeloze prenten, in de vergeethoek geduwd worden op Festivals. Door zijn tematiek, de gastarbeiders in het beschaafde Europa, doet de film denken aan PANE E CIOCCALATA. Toch moet deze film kwa vertoningen enorm onderdoen voor zijn illustere Italiaanse konkurrent, die naar onze bescheiden mening, en ondanks zijn vele kwaliteiten, niet het peil raakt van THE BUS. THE BUS heeft tot dusver dus bijna hetzelfde lot ondergaan van de personnages die hij in beeld brengt.

Het betreft namelijk "een bus" met Turkse gastarbeiders die klandestien naar Zweden gesmokkeld worden. Een vuil werkje dat opgeknapt wordt door een Turk. Een mens die verondersteld wordt dus het lot en de bekommernissen van zijn armtierige maar hoopvolle passagiers te kennen. Zij hebben namelijk al hun schamele bezittingen verkocht om de reis naar Zweden te kunnen betalen in de hoop daar een nieuwe "gouden" toekomst tegemoet te zien. Op de dag dat ze in Stockholm arriveren, zonder papieren
en zonder geld laat de chauffeur hen echter in de ijskoude bus aan hun lot over onder voorwendsel de papieren te gaan halen op de ambassade. De kerel laat zich echter niet meer zien en gaat hun geld gaan verdoen in de sexbuurten van Stockholm… . Achtergelaten in het centrum van Stockholm zullen de kandidaat-gastarbeiders echter vlug hun illusies verliezen. Ze zullen slechts 's nachts de bus durven verlaten en zullen zo bijna letterlijk al tastend het "grote" . Westen ontdekken. Het enige dat ze zullen overhouden is de angst, voor een onder hen zelfs de dood, de angst en nogmaals de angst en de onzekerheid. Dit alles uiteraard op een achtergrond van het "permissive" nachtelijke Stockholm van liveshows en andere sex-variétés. THE BUS is een lyrische film waar een zekere onschuldige "naiëviteit" in schuil gaat die in overeenstemming is met zijn protagonisten. Maar door dit tragische gegeven is hij authentiek, eerlijk en ontroerend. Het is een film zonder kommerciële toegevingen die echter langer blijft naklinken dan vele andere films. En hoe fiktief het allemaal misschien toch is, toch is het een van de meest realistische films die we deze jongste tijd zagen.
(vrij vertaald uit "Le Nouvel Observateur”)