The Alternative Miss World

Voor de maker van deze film gaat de aandacht vooral naar Andrew Logan, die Richard Gayor eerder als "gelegenheidsregisseur" engageerde voor zijn show. Andrew Logan is een bekende Londense artiest, die in de hete jaren van swinging Londen echter meer furore maakte door zijn opvattingen en gedrag dan door zijn "kunst". Zo ook deed hij in 1972 veel stof opwaaien door de "eerste alternatieve wedstrijd" voor Miss World te organizeren.

Eén van de meest uitdagende momenten van het Filmfestival van Cannes 1980 was de voorstelling van de Britse film THE ALTERNATIVE MISS WORLD. Uiteraard ging het hem om vertoningen in de marge van het festival in een kleine zaal van de Filmmarkt. Het gewoel voor en na de vertoningen was er echter des te groter.

THE ALTERNATIVE MISS WORLD is feitelijk noch een film, noch een reportage: het is een show. En zo'n show is enkel en alleen maar mogelijk in het swingende punk-Londen waar Andrew Logan in een grote cirkustent op Clapham Common een modeshow laat opvoeren van het lelijkste, walgelijkste, gekste en uiteraard meest shockerende in de wereld. Om van meetafaan in de gepaste stijl en sfeer te zitten wordt de show ingezet en geanimeerd door niemand minder dan Miss Divine, één van de afschuwelijkste monstermensen van de wereld, travestiet in het kwadraat en we/berucht sedert haar optredens in de films van John Waters FEMALE TROUBLE en PINK FLAMINGOS.

De défilé zelf, want de film is opgevat als een verfilming van een modeshow, wordt voorgezeten door Andrew Logan, voor de gelegenheid fifty-fifty verkleed aan de rechterzijde als Britse Koninklijke lakei en aan de linkerzijde als mooie blonde zeemeermin. Het is precies die Andrew Logan - een berucht figuur in het Londense nachtleven - die samen met nog een paar anderen onder wie Derek Jarman (van de punkfilm JUBILEE) de hele organisatie op touw heeft gezet. En de generiek van de film rolt zich af met zijn "tempel van de wansmaak" als achtergrond. Het is natuurlijk onbegonnen werk om gans deze parade op papier te rezumeren: men moet het echt zien om te geloven. Om een idee te geven citeren we hier kort welke "kandidaten" zich allemaal aanbieden om de titel van Miss World te veroveren: Miss Cherry Cocktail, Miss Consumer Products (in het Gents Miss Hamburger), Miss Nuclear Reactor, Miss Cruella Cardinale, Miss Piss en nog veel meer soortgelijke lekkernijen. Van al de andere konkurrenten, die we hier niet allemaal kunnen opsommen tippen we ook nog Miss Marilyn: een ware wedergeboorte van Marilyn Monroe! Als klapstuk van de show komt dan natuurlijk op het einde de verkiezing van Miss World - uiteraard een man - die dan een ereronde mag doen op een ezeltje!

En hoe verwonderlijk het mag klinken - maar de Londenkenner verschiet daar niet van - THE ALTERNATIVE MISS WORLD is door praktisch gans de Britse pers, van uiterst konservatief tot punkminded, als een meesterwerk ontvangen. De doorgaans ernstige "New Statesman" vond de film zelfs bijzonder verdienstelijk en voegde eraan toe dat het voor de Britten een reden tot fierheid was zulk een film mogelijk te maken. Maar de ware verklaring voor dit enthousiasme ligt misschien het best verwoordt in de kritiek van "The Times": een gedenkfeest voor de verdraagzaamheid en een verrukking in de excentriciteit: twee pluspunten in het Engeland van de zestiger en zeventiger jaren.