That Day, on the Beach (Hai tan de yi tian)

Deze film is een van de meest geprezen produkten die ons vorig jaar uit Azië bereikte. Het is een staaltje van de Taiwanese kwaliteit en toont ons op een glansrijke manier aan dat ze ook dààr verstand hebben van stijl en klasse.

Bovendien is het een intelligente film, die niet alleen de maturiteit van de Mandarijnse filmkunst bewijst, maar zelfs gerust mag vergeleken worden met het beste wat in de westerse kinema gemaakt wordt. De fotografie is prachtig en de vertolking vol gevoel.

Het verhaal van THAT DAY ON THE BEACH is dat van Hu en Chang die elkaar ontmoeten in Wenen nadat ze gedurende lange tijd van elkaar gescheiden waren. Hu is ondertussen een beroemde koncertpianist geworden en Chang een suksesrijke zakenvrouw. Hun ontmoeting is niet alleen een heropflakkering van hun liefde maar ook een terugrakelen naar hun verleden. De film flitst met het grootste gemak van heden naar verleden en het Amerikaanse vakblad "Variety" citeert hier ter vergelijking voorbeelden die er niet om liegen : Nicola Roegs BAD TIMING, Donen's TWO FOR THE ROAD en Pakula's SOPHIE'S CHOICE.

De "beach", waarvan in de titel sprake, is ook een verwijzing naar het verleden : Changs echtgenoot trekt zich op zekere dag terug op het strand; hij zal nooit meer terugkeren en men denkt dat hij zelfmoord gepleegd heeft wegens het falen van zijn huwelijk.
Kortom: THAT DAY AT THE BEACH is een grote, romantische en elegante film die weliswaar sterke Europese invloeden vertoont, maar een van de meest kunstzinnige films uit Taiwan is, en aldus een veel gevraagde film zal worden in de festival-circuits en betere bioskopen.