Surf Nazis Must Die (Surf Nazis Must Die)

Wie zich nog de crazy film The Toxic Avenger herinnert van het Filmgebeuren 1984, die zal al meteen weten in welke sfeer hij deze film van het Troma-team moet plaatsen. Troma is een produktiehuis van « schlock » en «gore» films, waarin thrillers en horrorfilms op een bijna kol­dereske manier op de spits worden ge­dreven, met hyper-karikaturale slechte­rikken die de brave burger het leven zuur maken. Daarbij is niets te gek - zombies, kannibalen, mutanten, nazi's, terroristen en ander onguur volk zijn de populaire bewoners van het Troma imperium.

Surf Nazis Must Die was een van de drukst besproken, maar niet drukst bekeken, films van de marché du film in Cannes 1987, waar hij werd vertoond naast andere produkten van de Troma-stal: Curse of the Cannibal Confederates, I was a TV­-Terrorist, e.d. films met titels in­de-stijl-van-« Suske-en-Wiske », waarvan de bezoekers op het voorprogramma een hele reeks trailers zullen opgediend krijgen. Surf Nazis is een soort « Clockwork Orange meets Mad Max» op het strand , die niet al te sérieux mag genomen worden.

In de nabije toekomst is het sociale leven in California zwaar ontwricht door een zware aardbeving. Wet en orde zijn zoek en de stranden worden onveilig gemaakt door allerlei bendes, onder wie de «Samoerai Surfers». De Surf Nazis ijveren voor heer­schappij op het strand. Zij wonen in een strandbunker, hebben bewapende surf­planken, dragen messen en hakenkruis­tatoeages en gehoorzamen aan een Surfing Fuehrer, die zich uiteraard Adolf noemt. Adolf droomt van een « new beach ». Er worden nogal wat beestigheden uitgehaald, tot een boze moeder de dood van haar zoon komt wreken. Eén voor één liqui­deert zij de Nazi's op - op zijn zachtst gezegd - hardhandige wijze . (vrij naar persdossier)