Steve Reich: A New Musical Language

Steve Reich werd geboren in New York in 1936. Na zijn lagere school ging hij percussie studeren. Dat zou hem enkele jaren later in de befaamde Juilliard School New York brengen. Om aan de kost te komen werkte hij o.m. als taxi-chauffeur in New York. Rond 1970 vertrok hij naar Afrika en nadien naar Indonesië om de etnische muziek te bestuderen. De invloeden daarvan zijn uit zijn muziek niet weg te denken. Steve Reich zou de 'vader ' worden van de zg. 'minimal music' alias 'repetitieve ' alias 'phase' music - hijzelf verkiest de laatste term, een muziek die bij aanvang bijzonder sceptisch en vaak meesmuilend werd onthaald. Samen met Terry Riley en een ietsje later Philip Glass zou hij deze muziek ontwikkelen tot een genre dat ondertussen alom erkenning heeft gevonden. 'Mijn werk klinkt niet meer alsof het van een andere planeet komt', zegt hijzelf. 'Een hele generatie muzikanten is er nu mee opgegroeid en de mist is helemaal opgetrokken.' Tot zijn bekendste composities horen Drumming, Music for 18 Musicians, 'Six Marimbas', Tehillim, Violin Phase, Clapping Music en Desert Music. Kenmerkend daarvoor zijn de repetitiviteit van vrij eenvoudige muzikale structuren, de sterk geaccentueerde ritmiek en continue, vloeiende muzikale lijn. De fijne schakeringen worden wel 'es vergeleken met de pointillistische technieken van schilders als Seurat. Het is dus een muziek die al eens een 'trompe l'oeil!' bevat.
Deze film van Margaret Williams schetst de evolutie van deze componist over de voorbije twintig jaar, met uiteraard veel muzikale uittreksels, interviews met Reich, en met o.m. dirigent Michael Tilson Thomas en voorts met de stad waar Reichs muziek helemaal in thuishoort : New York. Reich is in deze interviews heel openhartig en geeft meer dan eens blijk voor een gezonde zelfironie. Aldus is de film ook voor wie deze muziek nog niet zo goed kent, of voor wie er nog niet voor gewonnen was zeer toegankelijk en instructief. Het is uiteraard interessant aan de hand van deze film ook eens een vergelijking te maken tussen deze muziek en die van Philip Glass, die bekender is en de principes van Reich in een eigen muzikaal idioom heeft ingebouwd. (wp)