Seven Samurai (Shishinin no samourai)

DE ZEVEN SAMOERAIS is een film die zich afspeelt op het einde van de zestiende eeuw. De bewoners van een kleine nederzetting, levend onder de terreur van een roversbende die hun vrouwen en oogst roven besluiten zich eindelijk niet langer meer te onderwerpen doch zich te verdedigen door een beroep te doen op zeven samoerais, zijnde krijgslieden van de hogere kaste. Iedere persoon, zowel de boeren als de samoerais worden een onderdeeltje van de mikrokosmos. Eenieder heeft zijn eigen leventje en sluit zich met zijn respektieve talenten en funkties bij de strijd tegen de rovers. Alhoewel al de samoerais een grote edelmoedigheid en onbaatzuchtigheid bezitten, hebben ze elk een aantal duidelijk afgetekende kenmerken. Zo komt het dat het onmogelijk is figuren te vergeten als Kambei Shinada, de hoofdman. Noch Kikushiyo, de jonge boer die zichzelf voor samoerai
uitgeeft (een uitstekende rol van Toshiro Mifune) noch de jonge samoerai Kashushiro die Shinada's discipel wordt.

De dorpsbewoners van hun kant vertonen enkel vrees, zowel van de samoerais als van de rovers, maar onder hen zijn er enkelen die aan de terreur van de rovers een einde willen stellen en de samoerais willen vertrouwen. Onder hen bevindt zich de oudste van het dorp. Tenslotte de rovers, veertig in aantal, met goed gehanteerde zwaarden en barokke helmen, met paarden en buksen, als een inheemse parasietenplaag dood en vernieling zaaiend. De haat die hen door de dorps bewoners gedragen wordt is schier grenzeloos: dit zien we als een van de rovers levend in hun handen komt; zij doden hem onder helse pijnen, een afrekening voor vele jaren vernedering en uitbuiting: de uiting van een ruwe opgekropte haat. Het eindbeeld is typerend voor het relativiteitsaspekt van de films van Kurosawa: de bandieten zijn uitgeroeid, maar de echte overwinnende zijn niet de samoerais maar de dorpsbewoners die nu weer in vrede hun land bewerken. De samoerais die de dorpsbewoners in hun fatalisme deden overwinnen, hebben vier van hun vrienden in het gevecht verloren, en dienen zich nu voor te bereiden om hun zwaard in dienst te stellen voor een andere zaak. Kurosawa tracht in zijn film als het ware het leven vast te leggen in zijn beweging en diversiteit, via uiterst dynamische beelden en een sobere klankband die met typerende geluiden een onevenaarbare atmosfeer weet vast te leggen. (Jan Boddaert)