Ponirah Terpidana

Het verhaal van het meisje Ponirah begint in 1964: een man komt thuis van een zakenreis en treft zijn vrouw stervend aan na de geboorte van een meisje. Enkele jaren later is zij betrokken in een ongeval dat haar oudere broer het leven kost. Haar vader verwerpt haar, omdat hij haar de schuld geeft van de dood en van het verlies van vrouw en zoon. Het is haar voedster die zich dan over haar ontfermt. Maar om de zorg voor het meisje te kunnen dragen gaat zij prostitueren. De kleine Ponirah groeit dus op in een provinciaal bordeel met een diep besef van schuld en verworpenheid. Zij haat alle mannen en zal uiteindelijk wraak nemen.

Ponirah Terpidana is Rahardjo’s derde film. Hij sluit aan bij de traditionele film over familiedrama's maar heeft een dermate gestileerde structuur dat hij toch heel origineel is. Zijn aanpak voorkomt dat dit verhaal naar het melodrama zou afdwalen en maakt er een aangrijpende tragedie van. De regisseur zelf speelt een belangrijke rol in de film: hij is ook een opvallend knap acteur. Ook Nani Vidya's vertolking werd opgemerkt, maar het was vooral de voedster (Christine Hakim) die de lauweren oogstte.

(Vrij naar Variety, 28.11.84 en Ron Ranvaud in de catalogus van het Filmfestival London '84)

Slamet Rahardjo (Java 1949) stichtte samen met film- en toneelregisseur Teguh Karya een theater, en was van 1968 tot 1979 bedrijvig als toneelregisseur. In 1979 maakte hij zijn eerste film Zon en maan. In 1980 volgde Zo rood als lippen, zo zuiver als het hart, ook met Christine Hakim, die in 1982 in Berlijn vertoond werd.