Mouvements du désir

Léa Pool is gekend om haar stemmige, introspectieve filmstijl, die vaak gebruik maakt van een vernieuwende, formele en rijke beeldtaal. Al deze kwaliteiten zijn ook terug te vinden in haar nieuwste productie Mouvements du désir. Het werd tevens haar meest toegankelijke film tot op heden. Catherine (Valérie Kaprisky) probeert een mislukte relatie te vergeten door samen met haar dochtertje Charlotte met de trein van Montreal naar Vancouver te reizen, dwars door Canada. Vincent reist met dezelfde trein naar zijn geliefde. Wanneer de melancholische Catherine en de verlegen en bescheiden Vincent elkaar voor het eerst ontmoeten is er absoluut geen sprake van liefde op het eerste gezicht. Maar eens ten westen van Toronto kunnen er al een aantal emotionele vonkjes waargenomen worden. De vlam schiet er pas goed in eens ze de Rockies bereikt hebben en de twee storten zich in een passionele liefdesaffaire. De zwoele Kaprisky is indrukwekkend in haar portrettering van dit complexe personage. Maar het is vooral de kleine. Jolianne L'Allier-Matteau in de rol van Charlotte, het kleine meisje dat niet kan lachen met haar moeders spoorweg-romance, die de harten van het publiek weet te stelen. Pool kruidt haar meditatie over liefde en verlangen met een aantal surrealistische, Fellini-achtige droomsequensen om er zeker van te zijn dat haar werk niet aanzien zou worden als een alledaags stationsromannetje.