Mi vida loca

Mi Vida Loca, begroet als de eerste film over de Amerikaanse gangcultuur vanuit vrouwelijk perspectief, biedt een verrassend romantische visie op de levens en de liefdes van Mexicaans-Amerikaanse meisjes die leven in de wijk Echo Park in Los Angeles.
De film, die geïnspireerd werd door het feit dat de meeste mannen van Echo Park ofwel dood zijn of invalide of opgesloten zitten voor hun 21ste, reflecteert het groeiend zelfbewustzijn van de meisjes van de bende op het ogenblik dat ze verantwoordelijkheid nemen als ouders of leiders van de gemeenschap.
De meisjes proberen wanhopig een eind te maken aan de cyclus van geweld waarin hun kinderen haast onvermijdelijk terechtkomen, maar daarnaast blijken sommigen van hen al even vatbaar voor drugshandel en de destructieve rivaliteiten die hun mannen hebben vernietigd. Regisseuse Anders legt evenveel nadruk op de romantische dromen van een beter leven en ze ziet vooral hoop in de notie van onderlinge solidariteit en gemeenschappelijke actie. Mi Vida Loca slaagt er in een stem te geven aan een groep die tot nu toe gemarginaliseerd werd voorgesteld in de mainstream-film.