Regisseur
Nelson Pereira dos Santos
Met
Carlos Vereza, Glória Pires, Nildo Parente
Editie 1984
185'
-
1984
-
Drama
-
Taal:
Portugees
NELSON PEREIRA DOS SANTOS
Werd in 1929 geboren en volgde filmschool aan de beroemde Idhec in Parijs. Vanaf 1950 maakt hij al films, dokumentaires en kortfilms maar het is in 1963 dat hij wereldberoemd wordt met een van de meest toonaangevende films van de Braziliaanse "nouvelle vague", de cinema novo : VIDAS SECAS. Wat later in 1971 kende hij sukses met WAT SMAAKTE MIJN KLEINE FRANSMAN LEKKER en in 1975 was hij in de kompetitie in Cannes met O AMULETO DE OGUM.
Memorias do Carcere
Openingsfilm van de "Quinzaine" en meteen in de roos.
Een "film fleuve" over het (politieke) gevangenisleven van Graciliano Ramos, mens en schrijver. Blijkbaar een man met stalen zenuwen (maar toch kettingroker) die zijn militaire (geestelijke en lichamelijke) folteraars wist te bezweren met zijn schrijversdrang. Meteen ook een rijk geschakeerd beeld van de Braziliaanse samenleving in de jaren dertig. Dos Santos heeft zijn film rechttoe-rechtaan opgebouwd, zonder intellektuele franjes. Twintig jaar na zijn baanbrekende VIDAS SECAS kunnen we alvast opnieuw van een monument in de Braziliaanse film spreken. De cinema nôvo is niet dood. (Uit "Film en Televisie" van Juli 1984)
In MEMORIAS DO CARCERE is de gevangenis een metafoor voor de Braziliaanse samenleving. In de nauwe ruimte van de gevangenis is de dynamiek van iedereen veel duidelijker: de intellektuele mid-class, de militair, de arbeider, de jonge, de oude, de vrouw, de man uit het Noord-Oosten en de man uit het Zuiden van Brazilië. In de gevangenis van Olha Grande zitten ook de veroordeelden van het gemeen recht: de n-woord (red.), de dief, de schurk, de homosexueel. Graciliano Ramos heeft dit allemaal opgenomen zonder na te laten tegen zijn eigen vooroordelen te strijden. Hij heeft een getuigenis achtergelaten die mild is en open. Ik heb deze drang naar vrijheid, zoals hij dat uitgedrukt heeft, willen overbengen: uit de gevangenis komen om er nooit meer terug te keren. De gevangenis dan in de brede zin van het woord, met andere woorden de sociale en de politieke gevangenissen die het Braziliaanse volk opsluiten.
Werd in 1929 geboren en volgde filmschool aan de beroemde Idhec in Parijs. Vanaf 1950 maakt hij al films, dokumentaires en kortfilms maar het is in 1963 dat hij wereldberoemd wordt met een van de meest toonaangevende films van de Braziliaanse "nouvelle vague", de cinema novo : VIDAS SECAS. Wat later in 1971 kende hij sukses met WAT SMAAKTE MIJN KLEINE FRANSMAN LEKKER en in 1975 was hij in de kompetitie in Cannes met O AMULETO DE OGUM.
Memorias do Carcere
Openingsfilm van de "Quinzaine" en meteen in de roos.
Een "film fleuve" over het (politieke) gevangenisleven van Graciliano Ramos, mens en schrijver. Blijkbaar een man met stalen zenuwen (maar toch kettingroker) die zijn militaire (geestelijke en lichamelijke) folteraars wist te bezweren met zijn schrijversdrang. Meteen ook een rijk geschakeerd beeld van de Braziliaanse samenleving in de jaren dertig. Dos Santos heeft zijn film rechttoe-rechtaan opgebouwd, zonder intellektuele franjes. Twintig jaar na zijn baanbrekende VIDAS SECAS kunnen we alvast opnieuw van een monument in de Braziliaanse film spreken. De cinema nôvo is niet dood. (Uit "Film en Televisie" van Juli 1984)
In MEMORIAS DO CARCERE is de gevangenis een metafoor voor de Braziliaanse samenleving. In de nauwe ruimte van de gevangenis is de dynamiek van iedereen veel duidelijker: de intellektuele mid-class, de militair, de arbeider, de jonge, de oude, de vrouw, de man uit het Noord-Oosten en de man uit het Zuiden van Brazilië. In de gevangenis van Olha Grande zitten ook de veroordeelden van het gemeen recht: de n-woord (red.), de dief, de schurk, de homosexueel. Graciliano Ramos heeft dit allemaal opgenomen zonder na te laten tegen zijn eigen vooroordelen te strijden. Hij heeft een getuigenis achtergelaten die mild is en open. Ik heb deze drang naar vrijheid, zoals hij dat uitgedrukt heeft, willen overbengen: uit de gevangenis komen om er nooit meer terug te keren. De gevangenis dan in de brede zin van het woord, met andere woorden de sociale en de politieke gevangenissen die het Braziliaanse volk opsluiten.
Image gallery
Generiek
Regisseur
Nelson Pereira dos Santos
Met
Carlos Vereza, Glória Pires, Nildo Parente
Scenario
Nelson Pereira dos Santos
Cinematograaf
José Medeiros, Antonio Luis Soares
Monteur
Carlos Alberto Camuyrano
Producent
Luiz Carlos Barreto, Nelson Pereira dos Santos
Meer informatie
Taal
Portugees
Productielanden
Brazilië
Scenario gebaseerd op
"Memórias do Cárcere" (Graciliano Ramos)
Jaar
1984