Mean Streets

MEAN STREETS werd voor het eerst in Europa voorgesteld in Cannes 1974 in het kader van de Quinzaine des Réalisateurs. De film werd toen met veel lof onthaald. In 1975 stond hij op het programma van het Tweede Filmgebeuren. De film is toen niet doorgegaan. Nadat we van de toenmalige verdeler de toelating kregen de film te vertonen, kreeg deze echter een proces vanwege de producent wegens "een te slordige promotie". De producent won het proces in die zin dat hij zijn film terugkreeg om hemzelf te promoveren. Gevolg was dat MEAN STREETS in Cannes 1975 terug te zien was, maar nu op de Marché du Film. Ondertussen is Cannes 1976 ook reeds achter de rug, en nu pas, krijgen we de film eindelijk in België.

Deze film onthult het grote talent van Martin Scorsese, nu beroemd geworden door "Alice doesn't live here anymore" en "Taxi Driver". Hij slaagt erin zijn akteurs hun personages zeer raak te typeren. Verder is deze film op teknisch vlak zeer knap. De muziek van de. Rolling Stones beheerst een groot deel van de film en zelden is die zo overtuigend gebruikt. Deze prent behoort zeker tot de reeks onvergetelijke "illusions of America". Alweer volgens het ongeëvenaarde US-story tellingrecept, volgt een Hubert Selbyachtige beschrijving van een troep kleine misdadigers die zich niet lang meer bewust zijn (waren zij dat ooit?) van hun misdaadjes. Dat MEAN STREETS in een beter melodrama eindigt kan slechts de eerste indruk versterken. Zoals in "Fat City" krijgen we hier ook de humoristische taferelen (één van de Italiaanse gangstertjes is een perfekte kopie van Chico Marx) met een geweldig tragische dimensie. Ook in de evolutie van de Amerikaanse gangsterfilm is deze film erg duidend: meestal krijg je slechts de top van de ijsberg te zien, Scorsese toont de andere zeven tienden. Meestal krijg je de indruk dat de misdaad een groots opgezette spektakulaire belevenis is (neem nu een extreem geval: “The Godfather”) terwijl al de haaien nergens zouden staan, mochten er die futiele, doodgezwegen 'kleine vissen' niet zijn. Misdaad als maatschappelijk probleem lijkt ons in MEAN STREETS onovertroffen uitgelegd. In dergelijke milieus is vriendschap, eer, liefde, ambitie zeer belangrijk. Maar de mensen beleven het oppervlakkig, geven hun waarden prijs aan futiliteiten. MEAN STREETS tekent het failliet van de Amerikaanse samenleving in twintig minuten. (uit "Tweede Internationaal Filmgebeuren van Gent 1975")