Ludwig – Requiem für einen jungfräulichen König (Ludwig - Requiem for a Virgin King)

Hans-Jürgen Syberberg was in de jaren 1970 een van de sleutelfiguren van de Neue Deutsche Welle. Anders dan Fassbinder, Herzog en Wenders die ‘realistische’ films maakten, is de benadering van Syberberg anti-naturalistisch en anti-psychologisch. In een combinatie van theatrale tableaus, trickfotografie en achtergrondprojectie ontdekte Syberberg een cinematografische mix die ideaal bleek voor zijn exploratie van de Duitse geschiedenis. In Ludwig roept hij de figuur van de laatste koning van Beieren op in 28 taferelen vol ironische pathos en ambachtelijke esthetiek. Zijn plechtstatige film houdt het midden tussen een gekunstelde geschiedenisles en een afstandelijke opera. Ludwig wiens leven in het teken stond van schoonheid nastreven, liet droomkastelen bouwen, financierde de dure opera’s van Wagner en zakte gestaag weg in de waanzin, wat Syberberg niet dramatiseerde maar stileerde tot een groteske revue.