Life Classes

Canada heeft het voorbije jaar enkele opmerkelijke films voortgebracht. We denken aan Rozema’s I've Heard the Mermaids Singing, aan Lauzons Un Zoo, la Nuit, aan Egoyans Family Viewing, aan Burroughs' A Winter Tan en dan is er nu Life Classes. Het gaat hier om een langzame, intimistische film over een jonge vrouw in ontplooiing. Mary Cameron leeft in een klein dorp in de omgeving van Halifax . Zij heeft weinig nodig en zij verwacht ook weinig van het leven. Voor de kost werkt zij in de apotheek van haar vader. Voorts verzorgt zij haar zieke grootmoeder en in haar vrije tijd maakt zij ‘patroon’ - schilderijtjes. Haar leven neemt een onverwachte wending wanneer blijkt dat zij zwanger is van haar losse vriend Earl, een vrijbuiter die met een schotelantenne een illegaal kabeldistributienet heeft opgezet. Hij stelt haar voor te trouwen, maar zij wijst hem af en vertrekt naar Halifax. Daar is het leven aanvankelijk zwaar. Zij komt aan de kost in een supermarkt en heeft veel werk met haar dochter Marie. Geleidelijk echter vindt zij haar weg en heeft zij een vriendin, Gloria, die op de tekenacademie zit. Door haar wordt Mary ertoe overhaald om 's avonds naakt te poseren. Geleidelijk begint Mary ook zelf te tekenen, eerst met schetsen van haar dochtertje, nadien van haarzelf. En dan doet zij mee in een ‘oerschreitherapie-kunst-happening’, waarin zij naakt onder een plastieken kap staat, zingt en haar gevoelens over thuis en Earl uit. Earl tapt de televisiebeelden toevallig af en is geshockeerd. Hij gaat spoorslags naar Halifax waar hij een Mary aantreft die hij eigenlijk niet kende. Zij krijgt hem zover naakt voor haar te poseren .De tekeningen worden in een galerij tentoongesteld…

We hebben al wel meer films gezien over vrouwen die vanuit een totale kleurloosheid een bewustmakingsproces doormaken en hun eigen uniek-zijn ontdekken. Vaak worden die verhalen of films wat aangescherpt met niet-begrijpende of, erger, vijandig gezinde mannen, maar hier krijgen we niets daarvan. De regisseur volgt Mary op de voet zonder echt in haar vel te kruipen of zonder de kijker al te zeer in staat te stellen zich op enige wijze met Mary te identificeren. Resultaat is een bescheiden en zeer geloofwaardige film die oprecht ontroert, ook door een juist geplaatste zin voor relativering en humor. (wp)