L'homme au chapeau de soie (The Man in the Silk Hat)

MAUD LINDER
Zij is de dochter van Max Linder, maar heeft haar vader nooit gekend. Toen deze zelfmoord pleegde in 1925, wordt ze - met een andere naam - in een pleeggezin opgenomen. Op haar achttiende ontdekt ze haar ware identiteit nadat ze toevallig een film van haar vader ziet. Ze verandert onmiddellijk terug haar naam, en zet zich in om al zijn films, of wat er nog van overblijft, te verzamelen, restaureren en archiveren. Met "L'Homme au chapeau de soie" viert zij de honderdste verjaardag van haar vader.

L'Hommeau au Chapeau de Soie
Deze film is geen echte speelfilm maar wat men doorgaans noemt een kollage- of kompilatiefilm. Enerzijds zien we in een min of meer chronologische volgorde een aantal kortfilms gemaakt door Max Linder, een Frans kineast uit de prille pionierstijd, beroemd door zijn elegant voorkomen en tijdens de Eerste Wereldoorlog op handen gedragen in Amerika als één van de grootste komieken van zijn tijd. Anderzijds zien we ook door de verzamelde dokumenten een schitterend tijdsbeeld met aan de ene kant een min of meer biografische schets van Max Linder en aan de andere kant een evolutieschets van de kinema, niet alleen in Frankrijk maar ook in Amerika.

Max Linder is één van de eerste personages uit de filmgeschiedenis die een blitzcarrière gemaakt hebben. Begonnen in 1905 aan één filmpje (meestal een korte sketch) per dag evolueerde hij naar middellange filmpjes die vóór de Eerste Wereldoorlog in gans Europa met enorm sukses door de firma Pathé verspreid werden. Tijdens de oorlog in 1916 krijgt hij een kontrakt aangeboden van Essanay, de firma waarmee Charlie Chaplin zijn fortuinrijke opgang mee begon. Bij zijn terugkeer in Parijs zal hij één van de eerste grote moderne bioskopen van die tijd openen : de zaal bestaat nog en draagt zijn naam. In 1923 treedt Max Linder in het huwelijk. Een schitterende toekomst schijnt aan de horizon, tot op de dag dat zijn lijk samen met dat van zijn vrouw in een Parijs hotel wordt gevonden. Zelfmoord, luidde de titel van de toenmalige kranten, tot eenieders verbijstering. In de film is deze zelfmoord een beetje voorgesteld als een tot nu toe onopgelost mysterie maar Amerikaanse vakliteratuur wijst wel op de depressie van Max Linder die met de jongste evolutie in de film zijn eigen ster flink zag dalen. In de film komen uittreksels van meer dan veertig Franse Linderfilmpjes. Meestal zijn het korte sketchen met als titel "Max in het klooster'', "Max op het strand", ''Max in de trein" enz… Ook zien we fragmenten uit de Amerikaanse periode uiteraard maar het meest opvallende hierbij is dat het vooral deze films zijn die de tand destijds niet hebben doorstaan.

Bij het aanschouwen van deze films zal men vlug begrijpen dat Max Linder één van de meest suksesrijke kineasten uit de pioniersperiode zal blijven: Max Linder is de ware voorloper van de grote Amerikaanse kolderfiguren die tijdens Wereldoorlog 1 hun eerste passen deden en in de jaren twintig de "gouden jaren'' van de filmgeschiedenis zouden brengen. Het is zelfs een beetje verwonderlijk vast te stellen dat deze "gouden jaren" nog zolang op zich hebben laten wachten wanneer men ziet wat Max Linder reeds in de jaren 1906, 1907 en 1908 presteerde: gewoon verbluffend. Maar het meest ontroerende aan deze film blijft het feit dat hij het resultaat is van het jarenlange opsporingswerk dat Maud Linder, de dochter van de beroemde vader, gedaan heeft om al die verloren gewaande filmpjes van Max in diverse plaatsen in Europa en Amerika te gaan opsporen. Het is dankzij haar dat Max Linder vandaag kan herleven en dat men zijn legende kan toetsen aan wat hij in werkelijkheid gepresteerd heeft. En dat is inderdaad heel veel.