Lenz

Een kerngeleerde , die aan een overdosis radio-actieve straling is blootgesteld , trekt op aanraden van zijn arts de bergen in om er uit te rusten . Daar beleeft hij de ver­schijningen van de natuur, misschien juist door zijn ziekte , op een heel fijnzinnige manier, de natuur brengt hem in een bij­zondere toestand. Uren, jaren vliegen voorbij als sekonden, en ondertussen maakt hij als uitverkorene Gods een in­nerlijke strijd mee.
Na afloop van de kuur keert hij terug naar de stad en ontwerpt er met heel zijn kunnen en kennen een machine die zijn Zelf, zijn dromen moet duiden. Maar dat loopt uit op een zware ontgoocheling; het toestel dat hij heeft gebouwd kan noch zijn persoonlijkheid noch zijn dromen in­terpreteren. In zijn verbitterdheid begint hij een bom in elkaar te knutselen ... om de wereld te vernietigen .
Lenz is een merkwaardige film die tal van experimentele technieken verzoent met conventionele filmtaal. Zijn sterk non­verbaal karakter vormt een paradox met de figuur van de dichter (= verbaal kun­stenaar), die oppervlakkig gezien niets met onze tijd te maken heeft. Szirtes laat zijn hoofdpersoon de natuur intrekken onder de klanken van Gustav Mahlers « Lieder eines fahrenden Gesellen », en steekt hem in het plunje van de roman­tische wandelaar die aan Herzog en aan Caspar David Friedrich doet denken. Alleen naar het einde toe verbreekt Szirtes een beetje de sfeer en de kracht van deze visionnaire en visueel soms verbluffende film. (wp)