Le grand paysage d'Alexis Droeven

den op veel filmfestivals vertoond en halen er meerdere prijzen. Met LE FILS D'AMR EST MORT ('75) krijgt hij de grote prijs op het Festival van Locarno '75 en de film wordt vertoond op alle belangrijke niet-kompetitieve festivals. Vanaf '77 werkt hij aan de voorbereiding van LE GRAND PAYSAGE D'ALEXIS DROEVEN. In '76 sticht hij de Belgische Vereniging van Filmproducenten-Realisators.

Andrien bewijst een geraffineerde feeling voor de filmtaal te bezitten. Subtiel, vloeiend, volmaakt uitgebalanceerd en door een unieke klankband ondersteund, schetst de kineast de komplekse dramatiek waarvoor een landbouwerszoon zich na de dood van zijn vader geplaatst ziet. LE GRAND PAYSAGE D'ALEXIS DROEVEN is een film die over onze belgische realiteiten handelt, een linguistische en een sociale realiteit. Andrien situeert zijn film in de streek van Aubel (prov. Luik), niet ver van Herve en de Voerstreek, maar ook een streek met 3 grenzen: België, Nederland en de Duitse Bondsrepubliek. Het plateau van Herve is ook een typische landbouwstreek, waar de beslissingen aangaande de europese landbouwhervormingen ten zeerste aangevochten worden.

De film gaat in de eerste plaats over landbouwers en hun problemen, de geografische streek is secundair en primordiaal: secundair omdat de streek van Aubel als achtergrond fungeert, primordiaal omdat die streek de tweedracht in een land, dat zich zo graag europees toont, illustreert, en omdat deze streek door
zijn ligging toch juist alle troeven in handen heeft om een voorbeeld van europese integratie te zijn.

Een man sterft, Alexis Droeven. Militant boerensyndicalist, alleenheerser op zijn boerderij, een man uit één stuk. Hij laat een zoon achter, Jean-Pierre, die op zeer korte termijn een levensbelangrijke beslissing moet nemen: het al of niet behouden van de familiale boerderij, al of niet landbouwer blijven. In al het heen en weer geloop tijdens de dagen rond de begrafenis ziet hij zijn jongste tante, Elisabeth, terug. Zij woont in de stad, is advokate en heeft duidelijk gebroken met haar verleden, de besloten wereld van familie en dorp. Jean-Pierre en Elisabeth gaan op zoek naar het verleden van vader en broer, herinneringen verschijnen als stukjes van een puzzle die stuk per stuk een man doen ontdekken die zijn levenlang gevochten heeft voor de landbouw, en die uiteindelijk voelt dat hij bedrogen werd.

LE GRAND PAYSAGE D'ALEXIS DROEVEN bezit genoeg kwaliteiten om een les in filmstijl en -uitdrukking te worden. Andrien huldigt een zeer moderne, jonge stijl in een film die de klassieke verhaaltrant en strukturen op grandioze wijze doorbreekt. Het "modernisme" zit ook en vooraf in de struktuur van de inhoud van de beefden zelf, zo dat ze meerdere betekenissen krijgen. Hier voor gebruikt hij een off-stem, die de beelden niet commentariëert, maar die de scene binnensluipt, die opgenomen wordt in de relaties tussen de vertolkers en het kader, die zomaar verdwijnt en verschijnt tussen de muziek. Om een zo rijke film te doen slagen is een enorm voorbereidingswerk nodig geweest. Andrien is gaan wonen in de streek van Aubel - een streek waaruit zijn ouders afkomstig zijn en waar hij zijn prilste jeugd heeft doorgebracht. Hierover verklaarde Andrien: “Ofwel ging ik inwonen bij een landbouwersfamilie en met hen leven en het hen omringende dorp en streek als achtergrond beschouwen. Ofwel ging ik in een dorp wonen en vandaar uit de hete streek uitpluizen om mij toe te spitsen op één of meerdere boerderijen. één of meerdere personages, één of meerdere konflikten, één of meerdere beroepsaktiviteiten. Van welke struktuur ging ik vertrekken om mijn film te schrijven; een boerderij? een familie? een personage? een dorp? een streek? Uiteindelijk werd het een landschap. Dit landschap omdat het echt bestaat, maar ook het landschap als een plaats van herinnering, als spoor van het verleden en als een vraag aan de toekomst, het landschap als uitdrukking van het onbewuste."

Over het probleem van de vernieuwde landbouw verklaarde Andrien: "Het is juist na WO Il dat de industrialisatie-boom plaats had in de landbouw. Boeren leefden toen zoals ze wilden, hingen weinig af van de omgevende maatschappij of reglementen. Maar door die industrialisatie, door de aankoop van een traktor bvb. moesten zij geld lenen, aflossingen betalen, boekhouden. En nog geen dertig jaar later worden alle beslissingen op europees niveau genomen. Wat een verschil en je kan je afvragen in hoeverre de kleine landbouwer in de streek van Aubel nog wel meester is van zijn lot, van zijn toekomst. Hij voelt zich meer en meer onzeker, hij kent een gevoel van ongenoegen. Hij ziet zich verplicht, en hij wenst het ook wel, opgenomen te worden in de maatschappij. Hij wil gelijk zijn, evenwaardig worden. Dit belangrijk thema sluit een ander thema in: het verlaten van het land, de "vlucht" naar de stad, waar men zich als gelijke kan voelen."