Laurin

Een vreemde, moeilijk te duiden film, gedompeld in een mistige, typisch Middeneuropese sfeer met elementen van het 'gothic'-genre. Robert Sigl is blijkbaar een man wiens gedachtengoed te situeren is in de regionen van de beboste gebieden in Hongarije - de wereld van de vleermuizen en vervallen burchten. 'Laurin' vertelt het verhaal van een negen jaar oud meisje, dat met haar nog jonge moeder Flora, haar vader Arne en haar wat bizarre grootmoeder Olga in een afgelegen maar idyllisch-ogend huisje woont. Arne is een een zeeman - hij is dus vaak en langdurig van huis. Op een avond is het weer zo ver: Arne moet inschepen en Flora brengt hem naar het haventje - dat er pittoresk en wat onwezenlijk uitziet. Op haar weg terug breekt een storm los en zij komt om het leven - onder nogal duistere omstandigheden: zij wordt gevonden onder de brug in de rivier. Laurin heeft het gevoel dat het kwaad in het dorp is. Zij heeft merkwaardige dromen en aanvallen van hallucinaties, waarin zij onverklaarbare dingen ziet. Twee jaar later is Arne weer op zee en Laurin woont met haar excentrieke grootmoeder in het huisje. In het dorp wordt Van Rees, de zoon van de pastoor, aangesteld als onderwijzer. Zij is geïntrigeerd door deze donkerharige man, die een speciale belangstelling lijkt te koesteren voor Stefan, een wat onbeholpen klasgenootje. Het doet haar denken aan de verdwijning van een zigeunerjongen en geleidelijk begint zij Van Rees' wandel te volgen...
'Laurin' blijft wat in het ongewisse omtrent de onderliggende thema's van dit wat ongure verhaal: je kunt de film gewoon bekijken om zijn vertelling en vooral om zijn visuele schoonheid - de landschappen alleen al zijn de moeite waard - maar je kunt natuurlijk ook op zoek gaan naar archetypische gegevens uit Middeneuropese volkslegenden. Feit is dat als ongewone 'crime' story op zich het bekijken waard is. Regisseur Sigl is beslist een man naar wiens werk mag worden uitgekeken. (wp)