La tarea prohibida (Forbidden homework)

Hermosillo's nieuwste film is geen ver­volg op La Tarea, maar veeleer een variatie op hetzelfde thema. Een student heeft twee acteurs uitgenodigd om op te treden in een film die hij voor school moet maken. Er mag geen enkele montage-­ingreep aan te pas komen en daarom heeft hij zijn camera verborgen opgesteld. In zijn 'decor' (het dak van zijn appartement) treedt één van de acteurs binnen, de sensuele Virginia op wie Santiago verliefd is. Terwijl ze op de andere acteur wach­ten, bladeren de twee door het script en repeteren zelfs enkele scènes. Haast on­merkbaar betrekt Hermosillo de kijker in het onzekere gebied tussen het echte en het ingebeelde leven. Als Virginia mo­menten uit haar tragisch verleden oprakelt, beginnen we ons af te vragen wat in feite 'echt' is en wat in het script staat. Wanneer de ontmoeting tussen beide mensen persoonlijker en veront­rustender wordt, en Santiago's passie voor Virginia komt bovendrijven, veran­dert de toon van hun 'repetities' van komedie naar tragedie. Op het punt waarop zich echte communicatie voor­doet, komt Hermosillo tussenbeide op een totaal onverwachte manier en dwingt hij ons alles wat we tot nu toe gezien hebben in vraag te stellen. Hermosillo tast opnieuw de smalle grens af tussen fictie en realiteit en blijft verbazen met zijn zeer filmische verkenning van menselijke relaties. (Toronto Festival 1992)