La coquille et le clergyman (The Seashell and The Clergyman)

De ontstaansgeschiedenis van Cuadecuc, vampir is zonder meer uniek. Toen Spaanse horror- en exploitation-maker Jess Franco in 1970 een versie van Dracula wilde draaien met niemand minder dan Christopher Lee in de hoofdrol, vroeg de jonge experimentele filmmaker aan Pere Portabella of hij tegelijk een avant-gardistische 'making-of' mocht filmen.

Vanuit een ander perspectief legde Portabella dezelfde scènes vast, mét zichtbare boom-mics, kabels en make-upartiesten in beeld. Zonder dialogen en in contrastrijk zwart-wit doet de film denken aan het werk van Murnau en Dreyer. Lavend tussen fictie en documentaire is Cuadecuc, vampir een poëtische, gelaagde film die subtiel verwijst naar het ware kwaad in het Spanje van die tijd: het fascistische regime van Franco. Meer dan Dracula is de dictator zelf de echte bloedzuiger, wiens censuur en onderdrukking zelfs de zogenaamd 'nuevos cines' in een wurggreep hield.

In samenwerking met de familie van Pere Portabella – en in aanloop naar zijn honderdste verjaardag volgend jaar – vroegen we musicologe en componiste Natasha Pirard om een nieuwe soundtrack te maken bij de film. Pirard groeide de voorbije jaren uit tot een van de spannendste namen in de Belgische experimentele muziek. Haar album Dream Cycles (DEEWEE), vol dromerige tape loops, gitaar en synths, sluit moeiteloos aan bij het werk van grootheden als William Basinski, Suzanne Ciani en Félicia Atkinson.

Voor deze nieuwe score werkte Pirard in residentie bij IPEM, het Gentse instituut voor psychoakoestiek en elektronische muziek. Daar dompelde ze zich onder in de legendarische EMS Synthi 100, een uiterst zeldzame synthesizer waarvan er wereldwijd nog slechts vier werkende exemplaren bestaan. Haar soundtrack maakt intens gebruik van tape loops opgebouwd uit geluiden die ze aan dit unieke instrument wist te ontlokken.