La ciudad y los perros (The City and the Dogs)

Mario Vargas Llosa, bekend van de romans Pantaleon, Het Groene Huis en onlangs nog De Oorlog van het Einde van de Wereld, schreef in 1962 De Stad en de Honden, dat bij de kenners zijn beste boek genoemd wordt.

Llosa schildert hierin het leven op de kadettenschool ''Colegio Militar Leoncio Prado" in Lima, waar de kadetten - ''honden" genoemd - hun eigen hel creëren. Onder aanvoering van "El Jaguar" geven zij zich over aan alle mogelijke uitspattingen, houden orgieën en terroriseren hun zwakkere kameraden. Vooral Ricardo, "El Esclavio", moet het zwaar ontgelden. Hij wordt zo zwaar gewond dat hij sterft. Alberto, "El Poeta" heeft het gezien en meldt dit. Maar het onderzoek draait op niets uit.

Lombardi heeft het boek zonder al te veel ingrepen verfilmd. Dat maakt dat de waarde van deze film misschien minder cinematografisch is, dan wel sociaal en politiek. Voor een aantal critici genoeg om hem overbodig te vinden, maar dan doen zij hem toch weer onrecht aan. Lombardi verklaarde dat de inspiratie voor de film geheel in Llosa's roman zat: diens kijk op een gedesintegreerde wereld vol geweld en repressie, de ontwikkeling van de personages, het beeld van de kazerne als afspiegeling van een hele samenleving en ten slotte het samenleven van totaal verschillende rassen en culturen. Dit alles maakt van De Stad en de Honden een waardevolle verbeelding van een belangrijke roman, waarin de filmregisseur zichzelf ondergeschikt maakte aan zijn onderwerp. (wp)

Francisco Lombardi (°Tacna 1949) is sinds 1974 bedrijvig in de film. Hij maakte talloze kortfilms en vier langspeelfilms. Muerte al Amanecer (1977), Muerte de un Magnate (1980), Maruja en El Infierno (1983) en La Ciudad y Los Perros.