Ich will doch nur, das ihr mich liebt (I Only Want You To Love Me)

Film over een jongeman die wanhopig op zoek is naar liefde. Hij zit echter gevangen in een onbevredigend huwelijk en is opgezadeld met schulden. Zowel zijn vrouw als zijn ouders zijn onverschillig als het aankomt op begrip voor zijn levenspijn. Zijn toch al ongelukkige leven wordt nog miserabeler als hij in een dronken bui een barkeeper vermoordt.

De titel is een heel programma en zou eigenlijk boven alle Fassbinder-films kunnen prijken. Zo ondubbelzinnig als de titel is, zo doelbewust is de dramaturgie van de film. Het einde is reeds na enkele sequenties voorspelbaar. Peter, die nooit genegenheid ondervonden heeft, met wie niemand ooit een ernstig gesprek gevoerd heeft, die bijgevolg niet in staat is over zichzelf te spreken -ook niet met zijn vrouw - deze Peter - opgegroeid in de periode van het Wirtschaftswunder - heeft opgemerkt dat de betrekkingen tussen mensen verlopen volgens de regels van het ruilen of kopen. Aan die regels past hij zich aan. Aanvankelijk is hij enkel een slachtoffer, maar weldra wordt hij een (on)schuldige medeplichtige. De wetten van de ruilhandel zijn zo met hem vergroeid, dat hij zich zelfs een liefdesverhouding niet anders kan voorstellen. Daardoor zet hij de mensen uit zijn omgeving, en vooral zijn vrouw, onder druk: zij kan geen vrije relaties meer met hem hebben. Het verschrikkelijke einde, de moord op de surrogaat-vader, is eigenlijk heel konsekwent. Peter heeft zijn ganse leven schrik gehad van zijn vader, heeft hem nooit tegengesproken. Een verbale bevrijding van deze super-ik was niet mogelijk. ICH WILL DOCH NUR, DASS IHR MICH LIEBT is een bescheiden film. Hij hoort eerder thuis in de reeks van de vroege gangstermelodrama's, maar bezit niet hun poëzie. Een eenvoudige stap-voor-stap vertelfilm: televisie. Fassbinder maakt een onderscheid tussen zijn bioskoop- en televisiefilms (naar Wilhelm Roth: Rainer Werner Fassbinder, 1979).