Home of the Brave

"In mijn muziek zijn de woorden het belangrijkste." Met deze paradox (of als je wilt: nonsens) typeert Anderson haar muziek. Anderson behoort met mensen als Philip Glass, Robert Wilson en (in mindere mate) met Steve Reich tot wat een soort 'New Yorkse avant-garde' is geworden, veelal geassocieerd met minimal music. Anderson mag daar echter niet mee vereenzelvigd worden. Zij is altijd een heel eigen geluid en karakter trouw gebleven en moet beschouwd worden als een performer, veeleer dan alleen als muzikant alleen. Ten dele componist, dichteres, verhalenschrijfster, fotograaf - en met Home of the Brave nu ook - filmmaakster heeft zij zowel in de States als in Europa (vooral via performances, w.o. ook enkele in België) de reputatie van veelzijdigheid verworven.
Haar film Home of the Brave, die vooral is samengesteld uit opnamen van optredens, werd evenwel niet overal op luid applaus onthaald. Dirk Dauw in De Standaard was teleurgesteld, maar veel Amerikaanse vakbladen (Variety, American Film) vonden Home of the Brave hoewel eigenzinniger, op het niveau van Stop Making Sense. Anderson's "Mister Heartbreak Tour" van 1984 vormde de basis van de film. Het ging om optredens waarin muziek gemengd werd met film, animatie en elektronische hocus pocus. De muziek die te horen is vormt een merkwaardig mengsel van een heel uiteenlopend instrumentarium -conventionele instrumenten, percussie. en electronische instrumenten - zeer gevarieerde teksten naar auteurs als Shakespeare, Burroughs en Melville, in verschillende talen voorgedragen (Japans, Spaans, Frans) met een hele resem vooraanstaande muzikanten, onder wie de befaamde David Van Tieghem, die nog met Steve Reich werkte. (vrij naar persmap).
Laurie Anderson (Chicago, 1947) studeerde o.m. muziek, kunstgeschiedenis en literatuur. Home of the Brave is haar filmdebuut.