Hard day's night, a (A Hard Day's Night)

VIER JONGENS OP RONDREIS
De Beatles. Paul, John, George en Ringo, op weg naar een TV-studio, waar ze een uitzending moeten verzorgen, maken in de trein kennis met Pauls grootvader, die niets liever doet dan roet in hun eten werpen, zodat het een voorbereiding en een uitzending met hindernissen wordt. Daarna stormt men weer naar de trein, achtervolgd door de gebruikelijke gillende teenagers: ergens staat een ander publiek te trappelen. Een hondenleven!
Owen moet men nageven, dat hij de ver­schillende muzikale nummers ongemeen handig in zijn scenario heeft verwerkt. En cineast Lester heeft er bovendien een voor het genre ongewoon filmische film van gemaakt. In een minimum van tijd, naar men beweert; wat dan alleen nog meer zijn kennis en kunde in het licht kan stellen.
Er zit vaart en ritme in het ding. De beel­den zijn opgenomen met een hyperner­veuze , soms bijna hysterische camera, en men kan moeilijk beweren dat een derge­lijk procédé niet bij het onderwerp zou passen. Opmerkelijk is het handig gebruik, dat gemaakt wordt van het vijftal TV toestellen in de mixing-room van de TV­-studio , waarop we telkens een personage of de hele groep van uit verschillende standpunten tegelijk te zien krijgen. A Hard Day's Night, twintig jaar lang niet in de zalen te zien geweest. De Beatles, toen nog « langharigen » genoemd , weer tot leven gebracht. (Première, 1964)