Forgive Me

Zichzelf aan de duivel verkopend, begeeft Cyrus Frisch zich in deze film nog verder op controversieel gebied dan in zijn eerdere werk. Hij ontwikkelt een dialectiek tussen zichzelf als provocateur, theatermaker, scenarist van mensenlevens en hoofdrolspeler van zijn eigen film. Hij dringt de levens van ‘randfiguren’ die hij op straat is tegengekomen binnen: de alcoholistische hoerenloper Peter en diens psychotische ex-vriendin Chiquita, haar ex-vriend die aan een zeldzame ziekte lijdt, de aan een rolstoel gekluisterde heroïneverslaafde Achmed, een mevrouw wiens dochter door een junkie vermoord is en Astrid, die droomt over een carrière als zangeres. Frisch provoceert vragen over de moraal van (zijn) filmen, en daarmee de moraal van de kijker die heen en weer wordt geworpen tussen afschuw en fascinatie voor die afschuw, maar toch verder kijkt. (Catalogus 30ste Film Festival Rotterdam)