Fedora

Een film over 'n Geheim uit het leven van 'n Ster. Zo'n aktrice, zoals er vroeger, een aantal een onwezenlijk rijk gestoffeerd schimmenbestaan heeft geleid. Theda Bara, Gloria Swanson, Asta Nielsen, Greta Garbo, Marlène Dietrich. Dat soort namen. De oudsten en ouderen onder ons werden er in hun jaren door gefascineerd. De levens van deze filmsterren waren en blijven meestal vol imaginaire geheimen. De legendarische herinnering aan deze schaduwen van vrouwen, van het ongrijpbare en ver-affe type, heeft het scenario geïnspireerd voor FEDORA, waarmee de veteraan-regisseur Billy Wilder (72) voor de tweede keer in z'n loopbaan een Hollywoods verleden weer oprakelt.

Aan Billy Wilder hebben we enkele briljante lichtvoetige komedies te danken. Op zijn palmares staan immers SOME LIKE IT HOT, IRMA LA DOUCE, AVANTI en THE FRONT PAGE. Maar diezelfde Wilder ontmaskerde in SUNSET BOULEVARD als niet een de glans, glitter en glamour van Hollywood. Wilders oeuvre is dus een mengelmoes van ernst en luim.

SUNSET BOULEVARD, ooit de beste Hollywoodfilm over Hollywood. Gloria Swanson en William Holden spelen er de hoofdrollen in. Geen wonder dus dat er vergelijkingen worden gemaakt. "Dat mag, zegt Wilder, maar FEDORA is zeker geen vervolg van mijn film uit 1950." En aan het Franse weekblad "L' Express" zegde hij: " SUNSET BOULEVARD is een film over Hollywood. FEDORA gaat over het oud worden. Ik zie de zaken dus ruimer." Fedora is immers een filmaktrice die zich op het toppunt van haar roem en faam uit de filmwereld terugtrekt. Ze gaat leven op het eiland Korfoe. Iedereen vraagt zich af waarom? Maar er is nog een bijkomend mysterie: hoe komt het dat Fedora ondanks de jaren jong en mooi blijft? Wie met het filmmedium vertrouwd is en bovenstaande paragraaf leest, denkt onmiddellijk aan Greta Garbo en aan SUNSET BOULEVARD. Garbo keerde immers op het toppunt van haar roem de filmwereld de rug toe en SUNSET BOULEVARD gaat over een vedette die niet kan aanvaarden dat haar glorietijd voorbij is. Daarom bedenkt ze voor haar zelf nog maar eens een nieuwe hoofdrol.
(uit "De Volkskrant" en "De Standaard")