- ...
- home
- film
- el tango ...
Humberto Ríos
El tango es una historia
Regisseur
Humberto Ríos
Editie 1984
58'
-
1983
-
Documentaire
-
Taal:
Spaans
HUMBERTO RIOS
Rios werd geboren in 1929. Hij studeerde Beeldende Kunst en Film. Sinds 1958 aktief als maker van films, waaronder FAENA ELOY, AL GRITO DE ESTE PUEBLO, ESTA VOZ ENTRE MUCHAS
El Tango es una Historia
Er werden in het verleden al talloze pogingen ondernomen om muziek en geschiedenis bijeen te brengen en om de ontwikkeling van een soort nationale muziek te zien als een weerspiegeling van de politieke en historische strubbelingen die deze muziek heeft doorstaan. Dat is wat de Mexicaan Humberto Rios in zijn film over de tango heeft willen doen. Naar aanleiding van een tangofeest in Mexico-stad, zomer 1980, waarop de meest bekende Argentijnse ballingen van het ogenblik optraden, heeft hij getracht de tango te schetsen als uiting van de Argentijnse ziel. Centraal plaatst hij drie grote namen, die elk een facet van de tango vertegenwoordigen: Osvaldo Pugliese, de oude meester, roept rustiger tijden in de Argentijnse geschiedenis op; Astor Piazzolla, die aan de tango een reeks nieuwe ideeën en muzikale frasen toevoegde en als een vernieuwer beschouwd wordt en zangeres Susana Rinaldi als symbool van de machtige stem van het protest die uit deze muziek spreekt. Dit alles wordt filmisch verder uitgediept met archiefbeelden uit de Argentijnse recente geschiedenis. In deze kontekst is deze zienswijze echter niet helemaal overtuigend. De onmiddellijke werking van de film in 1983, toen de militairen nog aan de macht waren, is, na de recente verkiezingen, een beetje afgezwakt. Maar de film haalt zijn grootste kracht toch uit de muziek en legt dan ook terecht dààr zijn nadrukken.
Rios werd geboren in 1929. Hij studeerde Beeldende Kunst en Film. Sinds 1958 aktief als maker van films, waaronder FAENA ELOY, AL GRITO DE ESTE PUEBLO, ESTA VOZ ENTRE MUCHAS
El Tango es una Historia
Er werden in het verleden al talloze pogingen ondernomen om muziek en geschiedenis bijeen te brengen en om de ontwikkeling van een soort nationale muziek te zien als een weerspiegeling van de politieke en historische strubbelingen die deze muziek heeft doorstaan. Dat is wat de Mexicaan Humberto Rios in zijn film over de tango heeft willen doen. Naar aanleiding van een tangofeest in Mexico-stad, zomer 1980, waarop de meest bekende Argentijnse ballingen van het ogenblik optraden, heeft hij getracht de tango te schetsen als uiting van de Argentijnse ziel. Centraal plaatst hij drie grote namen, die elk een facet van de tango vertegenwoordigen: Osvaldo Pugliese, de oude meester, roept rustiger tijden in de Argentijnse geschiedenis op; Astor Piazzolla, die aan de tango een reeks nieuwe ideeën en muzikale frasen toevoegde en als een vernieuwer beschouwd wordt en zangeres Susana Rinaldi als symbool van de machtige stem van het protest die uit deze muziek spreekt. Dit alles wordt filmisch verder uitgediept met archiefbeelden uit de Argentijnse recente geschiedenis. In deze kontekst is deze zienswijze echter niet helemaal overtuigend. De onmiddellijke werking van de film in 1983, toen de militairen nog aan de macht waren, is, na de recente verkiezingen, een beetje afgezwakt. Maar de film haalt zijn grootste kracht toch uit de muziek en legt dan ook terecht dààr zijn nadrukken.
Generiek
Regisseur
Humberto Ríos
Scenario
Humberto Ríos
Cinematograaf
Miguel Ehrenberg
Monteur
Ricardo Moura
Meer informatie
Taal
Spaans
Productielanden
Mexico
Jaar
1983