Ei (Egg)

Een korte film maar daarom niet klein. Kort maar krachtig zou je kunnen zeggen want Ei is een bijzonder geslaagde, heel binnensmondse tragikomedie die niet alleen op de lachspieren werkt. Het verhaal is uiterst eenvoudig: Johan de Bakker kan brood bakken. Hij kan een ei rechtop laten staan of aan de rivier een mooie toren van kiezelstenen bouwen. Hij weet ieder kleinigheidje van de mensen van het dorp, want hij wacht vaak bij het plein op de bus die maar een keer per dag komt. Hij speelt domino maar dansen doet hij niet. ‘Hij is wel al vijfendertig, maar eigenlijk is 't nog maar een kind’, zegt zijn moeder. Ja, en hij houdt ook van dieren. Is dat alles niet genoeg voor een vrouw om naar hem toe te komen en voor altijd bij hem te blijven?
Ei munt uit door de sterke vertolking van Johan Leysen, die erin slaagt een bloedernstig personage neer te zetten dat perfekt geloofwaardig is. De film werd al eens vergeleken met Tati - terecht want er is dezelfde onuitgesprokenheid en dezelfde zin voor situatiehumor. Bijzonder geestig is de film waar Johan brieven dicteert (en laat lezen want hij is analfabeet) en we de briefwisseling te horen krijgen die uiteindelijk zal leiden tot de komst van Eva - een moment dat we even gespannen afwachten als Johan en zijn makkers zelf. Maar er is steeds een menselijke ondertoon aanwezig die voorkomt dat de film een klucht tout court wordt: we blijven naar personages kijken. Het dorp wordt in alle eenvoud met een statige camera op pellicule gezet. Het beeld is even onbewogen als het leven in het dorp, de opnamen even repetitief als de 'gebeurtenissen'. Hetzelfde geldt voor de geslaagde muziek (harp en gitaar), met herhaalde motiefjes die nooit de teneur en de sfeer van de film schaden. Het lijkt allemaal wel vanzelfsprekend dat de dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Of, zoals Danniel het zelf zegt: ‘Ei gaat niet over iets, hij is gewoon iets.’ (wp)