Don't Look Back

Don't Look Back was een "cinéma-vérité" -benadering van Bob Dylans toernee doorheen Engeland in 1965. De toeschouwer krijgt hier geen opeenstapeling van liedjes (hij krijgt alleen maar fragmenten) maar is getuige van een ontmoeting met de pers. gesprekken met fans en bekende muzikanten (w.o. Alan Price, Derroll Adams, Donovan), een incident met een hoteleigenaar, commentaar op perskritieken door Dylan en Baez, kortom de camera verliest Dylan geen ogenblik uit het zoekersveld. Pennebaker vatte de camera op als een soort onopgemerkte getuige van iets dat zich gedurende enkele weken voordeed. "Het was geen concertfilm het was een film over muziek en over een persoon, een persoonlijkheid waarin heel wat mensen geïnteresserd waren. Hij benadert het dichtst datgene wat hij als persoon aan kunst van enig spiritueel gewicht heeft voortgebracht. En iedereen voelde dat, ook Dylan zelf, zonder echt te weten wat dat betekende. Voor mij gaat de film over zijn gevecht tegen zijn eigen karikatuur. Ik knipte dus wat muziek weg, zodat die in de film gebruikt werd als een soort vorm." Bob Dylan zelf was niet erg gelukkig met deze zienswijze. Hij liet de film midden jaren zeventig uit distributie halen. Hij vond dat er te weinig muziek meer in zat. en dat het teveel over zijn persoon ging. Is er dan al geknipt, dan nog blijft er in Don't Look Back heel wat muziek te horen. Van Dylan alleen al fragmenten uit vijftien songs. Komen daar nog enkele nummertjes bij van Joan Baez, Donovan en Alan Price. Don't Look Back is een heel boeiend document uit de jaren zestig en - uiteraard " een niet te missen film voor Dylan-adepten.

(Vrij naar R. Van Bambost, Rockfilms, Gent 1982 en persmap)