Dixieland Daimyo

Het Zuiden van de US, jaren '1860-70. De Burgeroorlog is voorbij, de zwarte slaven komen vrij. Joe, zijn broer Sam, zijn neef Louis en zijn oom Bob besluiten terug te keren naar Afrika. Alle vier zijn muzikanten en zij zijn allen bedreven in de toen populaire muziek van New Orleans. Zij verschepen naar Hong Kong maar onderweg sterft oom Bob en de drie blijven een tijdlang ter plaatse. Toch ontschepen ze na enige tijd richting Afrika. Hun schip vergaat echter en zij stranden op de Japanse kust, waar zij tot overmaat van ramp midden in een daimyo (samoerai) -burentwist terechtkomen. Japan bevindt zich op dat ogenblik immers in een woelige tijd: het was in twee verdeeld tussen het Tokugawa-shogunaat en opstandige feodale heren die het verval van de machthebbers niet langer namen. Oorlogjes en feodale twisten waren dus schering en inslag. Heer Uminogo, de fiere daimyo op wiens domein het trio per ongeluk belandt, is, behalve betrokken bij de politieke troebelen, toevallig bezeten van muziek en hij is geïntrigeerd door die drie zwarten en de vreemde instrumenten die zij mee hebben. Hun muziek doet pijn aan zijn oren... Een misschien wat gezocht uitgangspunt, maar het levert een bijzonder komische film op met heel wat grapjes rond de enorme verschillen tussen twee culturen en de situaties die ontstaan bij een eerste contact. Okamoto verkneukelt er zich zelf in en hij steekt Jekker de draak met enkele Amerikaanse eigenaardigheden zonder evenwel die van de Japanners te sparen. Ook enkele Japanse filmgenres worden hier lichtjes en plezierig geparodieerd en natuurlijk wordt er flink gemusiceerd - zowel goeie oubollige Dixieland als exotische traditionele Japanse muziek. (vrij naar persboek)