De boot

Een groep kinderen trekt door de woestijn, in de richting van een ingebeelde boot. Hun defecte autobus hebben zij moeten achterlaten. Op het ogenblik dat ze gered zouden worden geraken zij in paniek. Diezelfde paniek wordt nu het grote en echte gevaar. De realiteit verdwijnt naarmate ze elke vorm van realisme verliest. De verhalen worden vermenigvuldigd. Elk personage is de droom van een ander personage, dat op zijn beurt weer de droom is van een volgend.

"De film wordt helemaal anders dan de musical en toch weer niet", zegt Eva Bal. "In het stuk komt de polariteit tussen de angst voor het gevaar en de aantrekking van het avontuur sterk naar voren terwijl in de film de nachtmerrie meer beklemtoond zal worden." Regisseur Van Dormael zelf noemt De Boot een horror-musical voor kinderen: niets is zo erg als de vrees voor vrees zelf. Qua vormgeving houdt de film, steeds volgens de regisseur, het midden tussen opera en video-clip.

Het thema van de angst staat in zijn films centraal: "De functie van cinema is de mensen gedurende een tijd van hun angsten te verlossen: het hoofdpersonage van veel films weet waar hij naartoe gaat en waarom. Film, dat is zo een beetje naar het leven kijken alsof men dood was. In de dood zou men naar het leven kunnen kijken als een film, er enkel van overhouden wat betekenis heeft. In een film heeft alles betekenis. Alles wat alleen maar leven is heeft er geen plaats. Dat is mijn thema."

(vrij naar persnota, De Standaard 28.4.85 en Première, juni 85)

Jaco Van Dormael (1957) verwierf internationale bekendheid met zijn kortfilm E Pericoloso Sporgersi, die bekroond werd in Clermont-Ferrand en Brussel. Hij maakte verder o.a. Maedli-La-Breche, Stadium, De Buren, De Uitnodiging en Nooduitgang.

De kortfilm werd voorafgegaan met een optreden van de VZW Speeltheater met "De Boot"