Da Capo

Da Capo is een driehoeksdrama tussen Arto Arsi, Sergej Rippas en Suvi Ekman. De protagonisten zijn niet tot communicatie van hun diepste gevoelens in staat, niet spreken maar musiceren is hun innerlijke taal. Arto Arsi is nooit kind geweest: als wonderkind werd hij met 8 jaar bij muziekprofessor Sergej Rippas gebracht, die hem in afzondering jarenlang deed spelen. Arto groeit op maar blijft in zekere zin een kind dat niet in staat is de buitenwereld het hoofd te bieden. Met 16 is Arto al wereldberoemd: met zijn viool trekt hij, onder leiding van Rippas, de wereld rond. Zijn kinderkamer is nu een hotelkamer geworden. Tot hij 18 is: dan gaat hij er vandoor, op zoek naar een gemiste jeugd, op zoek naar een wereld waar hij geen weet van heeft. Het draait uit op pure zelf destructie.
De enige die werkelijk dicht bij Arto wil staan is Suvi, een Finse vrouw van middelbare leeftijd, die hem in Los Angeles hoort spelen. Zij wordt verliefd en neemt zijn heil op zich. Dit bewogen verhaal is geïnspireerd op dat van Finlands meest beroemde vioolwonder uit de geschiedenis: Heimo Haitto (1925) die al in zijn jeugd vergeleken werd met Yehudi Menuhin en zelfs met Paganini.
Da Capo is een film over genialiteit en mediocriteit, roem en vernietiging, over wereldfaam en innerlijke verwaarlozing, over een leven dat niet kan opbloeien als er geen jeugd is geweest. (vrij naar Swedish Film 86)
Pirjo Honkasalo (1947) en Pekka Lehto (1948) maken sinds 1976 samen films: Leeftijdsgroep werd bekroond op het kortfilmfestival van Oberhausen. In 1978 volgde Swastika, een korte documentaire over neo-nazi's in Finland. Hun film over de schrijver Maiju Lassila, Tulipää was in 1981 in Cannes en in 1983 in Gent te zien.