Between the Lines

Joan Micklin Silver is de regisseuze van The Immigrant Experience (1972), Bernice Bobs her Hair (1976) en vooral Hester Street (73-74). De stijl die uit laatstgenoemde film, een zwart-wit observatie van Joodse immigranten bij het begin van deze eeuw, sprak, is nauwelijks aanwezig in Between the Lines (1977), dat enkel de warme, niet helemaal komische (maar ook niet voldoende tragische) komedie overlaat.

Between the Lines behandelt het vriendelijke alternatieve wereldje van de Amerikaanse intelligentsia dat we al, op ongeveer dezelfde toon, kennen van Next Stop Greenwich Village of Girlfriends. Charmant maar ook hopeloos kleinburgerlijk. In Between the Lines bevolken de personages, een groep vrienden, een kleine alternatieve krant die, omdat zij kommercieel redelijk suksesvol is geworden, op het punt staat opgeslorpt te worden. Dit ook hier in den lande niet onbekende probleem of ze hun parka gaan trouw blijven of zullen overschakelen op een kolbertje (probleem dat tenslotte nogal reële dimensies heeft voor een hele generatie intellektuelen) wordt hier wat vrijblijvend geprezenteerd.

Een serie jonge akteurs inkarneren deze joernalisten die zich (voorlopig) nog verschuilen in de beschermende buik van de "Black Bay Mainline”, het Bostonse weekblad dat van radikale underground naar smakelijk hapje voor een kommunikatiekonglomeraat is geëvolueerd, Michael Pollard, Jeff Goldblum, Hill Eickenbury en Gwen Welles vertolken een paar van de vrienden zoals Harry, de eens beroemde «investigative» joernalist, die al een paar jaar op de dool is en nu een verhouding heeft met de staffotografe, of Michael die aan een boek over de tegenkultuur bezig is dat hem uit Boston naar New York moet brengen, Max, de muziekredakteur die zich niet aantrekt wie de eigenaar van de krant wordt, of Lynn, de onderbetaalde receptioniste, enz. Wanneer het blad uiteindelijk verkocht is, krabt Harry zijn energie bijeen om nog eens voor zijn oude idealen te vechten, maar hij wordt prompt de deur uitgezet. Vele van zijn vrienden dreigen met hem mee te gaan, maar uiteindelijk is het alleen Lynn, de receptioniste, die principe boven ambitie of gemakzucht weet te stellen, En zo verdween er tussen de regels weer een generatie…