Avetik

In Avetik stelt de in Berlijn gevestigde Armeniër Don Askarjan zich scherp op tegenover traditionele narratieve conventies, waarbij hij droomachtige herinneringen en poëtische visies gebruikt om een verontrustend portret te tekenen van zijn geteisterd thuisland en zijn verdwijnende cultuur.
Rond de centrale figuur van een Armeniër die een vervreemd bestaan leidt in het westen, legt Askarjan een mozaïek van impressies over de geschiedenis en het volk van zijn land, van koningen uit lang vervlogen tijden tot de slachtofffers van de aardbeving van 1989. Bedenkingen over liefde, dood, kindertijd, seksueel ontwaken en de verloedering van film als kunstvorm komen zijdelings aan bod, naast bittere oprispingen over de situatie van een vreemdeling in Duitsland.
De dialogen zijn indirect en spaarzaam, evenals het gebruik van korte fragmenten van klassieke en Armeense volksmuziek. Askarjan construeert in plaats daarvan een film.gedicht uit los met elkaar in verband staande lyrische passages.
Toch komt Akarjans compromisloze visie op een publiek dat uitsluitend commerciële films gaat zien voortdurend bovendrijven. Askarjans artistieke integriteit dwingt respect af en bevestigt de internationale reputatie die hij met zijn eerste film Komitas had verworven. (Variety)