Agripino

AGRIPINO van Jan Lindqvist (wel bekend van TUPAMAROS) is het schrijnende verhaal van een lnka op zoek naar gerechtigheid voor de zijnen in de Peruviaanse hoofdstad Lima. Zijn tocht is evenwel tevergeefs. Terug thuis besluit de boerengemeenschap het recht zelf in handen te nemen en de grootgrondbezitter wiens "grondeigendom" zij nu al méér dan 20 jaar gratis bewerken, te bekampen. De wordingsgeschiedenis van Agripino is een verhaal apart. Lindqvist's bedoeling was het de toenmalige Peruviaanse overheid te konfronteren met de geschoten pellikule (14 filmrolletjes) in het bijzijn van de Indiaan Agripino. Anno 1971 was die overheid zogenaamd "links" en progressief. Lindqvist moest evenwel van die droom afzien. De Zweedse televisie (zijn opdrachtgever) zag geen heil meer in Lindqvist's filmplannen en aldus werden de 14 filmrolletjes zelfs niet eens meer belicht. Meer sensationele materie zoals TUPAMAROS mocht Lindqvist wél afwerken. Agripino en zijn kompanen geraakten in de vergeethoek en zeven jaar later ging Wolfgang Rut op kortfilmpellikule-tocht in Zweden voor zijn festival. Hij vond niks maar Lindqvist vertelde hem toen over Agripino. Rut was geïnteresseerd en stelde de Zweed voor dat Oberhausen een groot deel van de afwerkingskosten zou betalen. Lindqvist werkte AGRIPINO af en behaalde op de koop toe nog de Grote Prijs van Oberhausen (R. Servais was dat bewuste jaar medejurylid).

AGRIPINO is een eenvoudige Derde Wereldprent, rechtlijnig als een Sanjines, waarin de grootheid van een verdrukt Indianenvolk wordt geschetst zowel in het heden als het verleden, een grootheid die evenwel overschaduwd werd door een eeuwenlange uitbuiting en verdrukking.