Jerusalem In My Heart & GRID

Kernleden van het audiovisuele performanceproject Jerusalem In My Heart (JIMH) zijn de Libanees-Canadese producer/muzikant Radwan Ghazi Moumneh en de in Montreal gevestigde filmmaker Erin Weisgerber.

Geleid door Moumnehs blend van Arabische zangtradities met moderne toepassingen van modulaire synthese en elektronica, heeft JIMH het afgelopen decennium vier veelgeprezen albums uitgebracht op het experimentele Constellation-label. De band wordt gezien als één van de meest gerenommeerde en compromisloze groepen in de 21ste-eeuwse avant-garde Levantijns-Arabische kunst en muziek.

Met Jerusalem In My Heart willen Moumneh en Weisgerber moderne, experimentele Arabische muziek maken, die ze - onder meer via live projectietechnieken - versmelten met analoge film. Het resultaat beschouwen ze als multimediale werken van crosscultureel en sociaal-politiek kunstenaarschap. Weisgerber manipuleert de eigenschappen van 16mm-film om zowel de materialiteit als het narratieve bereik van de muziek te vergroten. Hiervoor gebruikt ze tijdens een liveshow meerdere analoge projectoren.

Het album Qalaq (2021) bevat beklijvende elektronica en elektroakoestische nummers, omgeven door Moumnehs gesproken en gezongen Arabisch, buzuk-spel (een buzuk is een luit met een lange nek) en sound design. Op de plaat staan collabs met een brede waaier aan artiesten, zoals Moor Mother, Tim Hecker, Lucrecia Dalt, Greg Fox en Rabih Beaini.

Het Arabische woord "qalaq" betekent "diepe bezorgdheid". Moumneh refereert hiermee niet enkel aan zijn ongerustheid over verschillende wereldproblematieken, maar ook specifiek aan de situatie in zijn thuisland Libanon: de instortende binnenlandse politiek, economie en infrastructuur; de tragische geopolitiek; en de extremismen die al haar aangrenzende staten verscheuren.