Filmfestival Gent tourt op 21 juni met Noorse actiethriller Headhunters

Wanneer u straks met vakantie gaat en het vliegtuig neemt, is de kans groot dat de passagier naast u een Zweedse thriller zit te lezen. Op televisie hebben de Scandinavische misdaadseries hun Britse concurrenten (die toch jarenlang het patent op het genre hadden) al lang van de troon gestoten. In de kleinhandel verkopen de boxen van The Bridge, Arne Dahl, The Killing, Beck, Varg Veum en Wallander als zoete broodjes. En op de filmmarkten van buitenlandse festivals is misdaad uit het Hoge Noorden zeer geliefd. Tenzij u op een andere planeet leeft, zal het niet zijn ontgaan dat de Scandinavische krimi overal is. Hoog tijd dus om ook in ons programma FILMFESTIVAL GENT ON TOUR aandacht te besteden aan dit fenomeen. We doen dit met de eerste verfilming van een boek van de Noorse schrijver Jo Nesbo (zie inzet). De titel van zijn roman uit 2008 en van de filmversie slaat op het beroep van de hoofdpersoon Roger Brown (Aksel Hennie) recruteerder van topmannen voor het hardwarebedrijf Pathfinder. Brown lijdt aan een Napoleoncomplex. Zijn trofee-echtgenote Diana (Synnove Macody Lund), een blonde Amazone, is niet alleen een kop groter maar kost hem ook handenvol geld. Hij financiert haar dure smaak (en haar kunstgalerij in Oslo) door bij te klussen als kunstdief. De twee banen zijn trouwens erg compatibel: door het vergaren van vertrouwelijke informatie over de kandidaten die hij screent, kan hij zich ook makkelijker meester maken van hun kunstschatten, waarvoor hij ook de diensten inschakelt van een opgewekte oplichter (Eivind Sander) die bij een bewakingsfirma werkt. Als een nieuwe kandidaat/slachtoffer de bezitter blijkt te van een op zolder gevonden Rubens die ooit door de Nazi's werd geconfisqueerd, denkt hij de slag van zijn leven te kunnen slaan. Maar dan gaat alles mis. De man die hij berooft, Clas Greve (gespeeld door de Deense acteur Nikolaj Coster-Waldau, bekend uit de HBO-serie Game of Thrones) blijkt een eigen agenda te hebben, is zelf een witteboordencrimineel en is op zijn manier ook een 'headhunter', maar dan niet louter figuurlijk. De rest van zijn film vecht Brown voor zijn hachje en wordt alles wat hij in zijn leven heeft opgebouwd stuk voor stuk afgebroken. Veel meer over de plot onthullen, dat zou pas misdadig zijn. De intrige lijkt namelijk op een parcours vol haarspeldbochten. Headhunters (oftewel Hodejegerne voor wie een mondje Noors spreekt) is een extreem voorbeeld van een film die het moet hebben van onverwachte wendingen, schokkende verrassingen, geheimen, dubbelspel, wraak, cynische machinaties, verraad en paranoïa. Zoals de opgejaagde protagonist drie keer van identiteit verandert, zo wisselt de film meermaals van genre. Wat begint als een elegante heist movie over een kunstroof (met handige tips voor wie in deze economisch onzekere tijden een upscale dievencarrière ambieert) escaleert tot een ware nachtmerrie en gitzwarte komedie, neemt afwisselend of simultaan de vorm aan van een kat-en-muis spel tussen twee genadeloze tegenstanders, een achtervolgingsthriller en een bikkelhard survival drama, met allerlei beproevingen die zowel het ergste als het meest veerkrachtige in de mens naar buiten brengen. De naam van de regisseur van Headhunters, Morten Tyldum, zegt u wellicht niks, maar het staat als een paal boven water dat we nog van de man zullen horen. In een aantal spectaculaire set-pieces spat zijn talent spat van het doek en de film bulkt naast de scenaristische hoogstandjes van de visuele kwaliteiten. Een aantal scènes zul je niet licht vergeten: zoals deze waarin Brown aangevallen wordt door een razende hond, hij zich verstopt in een overvolle beerput (en een WC-papierrolletje als ventilator gebruikt) of hij met de auto in een afgrond stort en de twee zwaarlijvige politiemannen die hem escorteren zijn val breken. En dan heb ik het nog niet over de zendertjes die ingeplant zijn in de haardos waar hij zo prat op gaat. Maar Tyldum bereikt nog iets anders. Hij zet een protagonist neer die alles behalve onze sympathie opwekt. Als we eerlijk mogen zijn: de corrupte Brown is een regelrechte eikel. Ook al door de acteur die hem speelt werkt zijn gladde arrogantie dermate op de zenuwen dat we aanvankelijk juichend reageren als hij zijn verdiende loon krijgt. De nachtmerrie waarin hij meegezogen wordt, neemt echter zulke groteske en alle verbeelding tartende dimensies aan, de man krijgt zoveel ongelukken en moordaanslagen te verwerken dat we geleidelijk beginnen mee te voelen met dit volstrekt amoreel sujet. Headhunters was nog in productie toen er al een Amerikaanse remake werd aangekondigd. Niet verwonderlijk, want de film is zelf schatplichtig aan sommige codes van het Amerikaanse misdaadgenre. Zo is de vrouw in de film van wie je tot het bittere einde niet weet waar haar loyauteit ligt, een sluwe variatie op het femme fatale prototype uit de film noir (waar de film stilistisch helemaal niet aan verwant is). Maar ondanks deze mogelijke verwijzingen en invloeden van de Hollywoodse misdaadfilm, zit Headhunters stevig verankerd in de Scandinavische realiteit. Patrick Duynslaegher Artistiek Directeur 'Filmfestival Gent on tour', dat is elke derde donderdag van de maand de unieke sfeer van het festival herbeleven in Kinepolis Gent, Kortrijk, Antwerpen, Leuven en Hasselt. We verwennen je één keer per maand met de unieke vertoning van een uitzonderlijke film, zorgvuldig geselecteerd door Filmfestival Gent en Kinepolis. Headhunters donderdag 21 juni om 20u15 in Kinepolis Gent, Kortrijk, Antwerpen, Leuven en Hasselt. Headhunters wordt in België verdeeld door Lumière en is vanaf 25 juli in de zalen te zien.