Eva Cools wil ontroeren met bekroond ‘Cleo’ script

P1av41b80krs13ik1op1sqh1sqf1
Nieuws 15 okt 2016
Een mooi verhaal over een sterk onderwerp dat psychologisch ook sterk wordt neergezet. Een poëtisch, prachtig, intiem drama waarbij je warmte voelt. We citeren uit het juryrapport van de Visser-Neerlandiaprijs die Eva Cools won voor haar scenario ‘Cleo’.

De door het Algemeen Nederlands Verbond ingestelde prijs ter waarde van 10.000 euro wordt vandaag op Film Fest Gent uitgereikt door Vlaams minister van cultuur Sven Gatz. Om 15 u. lezen acteurs scènes voor uit ‘Cleo’. Eva Cools kijkt er naar uit want dan komt haar unaniem bekroond scenario voor het eerst tot leven. Het gaat over Cleo, een meisje van zestien dat een traumatisch verkeersongeval overleeft en haar redding zoekt bij de oudere en mysterieuze Leos. Voor de sinds vijf jaar bestaande prijs waren er uit Vlaanderen en Nederland samen 34 inzendingen en Eva Cools is er trots op dat de projecten anoniem dienden ingediend. Favoritisme was dus uitgesloten en volgens Eva Cools mag juryvoorzitter Marc Didden tevreden zijn want uitgerekend van hem kreeg zij nog les scenarioschrijven. “Ik heb blijkbaar goed geluisterd”, lacht ze, “en het is fijn dat hij mij onbewust een prijs gaf”.

Haar uitgangspunt? “Toen ik acht was, verloor ik een nichtje dat omkwam in een verkeersongeval. De aanrijder pleegde vluchtmisdrijf en werd nooit teruggevonden. Dat betekent echter niet dat ‘Cleo’ autobiografisch is. Cleo is niet mijn nicht maar als je op zoek gaat naar verhalen kom je bijna altijd in je eigen leven terecht. Ik wil wel iets vertellen over de mensen die na een tragisch verkeersongeval achter blijven. Daarom deed ik uitgebreid research en sprak ik zowel met overlevenden als met daders. Op die manier kwam ik in contact met de vzw Suggnomè die een forum biedt voor herstelrecht en slachtoffer-daderbemiddeling”.

Eva Cools leerde daaruit dat rouwverwerking heel belangrijk is en dat hoewel slachtoffer en dader in eerste instantie wellicht tegenstanders zijn, ze elkaar ook kunnen helpen. Vanuit dat standpunt begon ze te schrijven over een slachtoffer, Cleo, dat de dader oproept om zijn schuld te bekennen en te verwerken. Leos gaat bewust op zoek naar Cleo, zijn slachtoffer maar wanneer ze bevriend geraken, durft hij haar niet zeggen dat hij de dader is. Met dat onderwerp wil Eva Cools een psychologisch drama maken maar er zullen eveneens “coming of age”-toetsen inzitten. ‘Cleo’ gaat over de leefwereld van een zestienjarige die door een dramatische gebeurtenis wordt getekend en een compleet nieuw leven moet beginnen. Ze moet bij haar oma wonen en mensen mijden haar. Ze krijgt angst voor water want zij kon zich amper redden uit de zinkende auto en aan de andere zijde van het spectrum is er de eerste verliefdheid. “De strijd en de hoop om uit die situatie te geraken”, interesseert me enorm bevestigt Eva Cools.

Mensen ontroeren is echter de reden waarom ik film maak en waarom ik van film houd. Ontroering is voor mij een graadmeter.

Door haar research heeft Eva Cools haar aanvankelijk beeld over haar thematiek bijgesteld. Plegers van een vluchtmisdrijf worden nogal vlug als misdadigers afgeschilderd maar zij ontmoette huisvaders die ooit op de vlucht sloegen en wier leven ook kapot is. Ze moesten verhuizen omdat de schaamte ondraaglijk werd, ze gingen jarenlang gebukt onder schuldgevoelens, verzonken in depressies of durfden gewoon niet meer in de spiegel kijken. “Met mijn film toon ik dat vluchtmisdrijf plegen het slechtste is wat je kan doen want onbewust gaat je leven ook eraan. Toch wil ik absoluut niet moraliseren. Is immers niet mijn taak. Ik toon wat mijn Cleo en Leos meemaken, zowel de pijn als de schoonheid in hun relatie. Ze helpen elkaar en wellicht kunnen anderen zich daaraan spiegelen. Mensen ontroeren is echter de reden waarom ik film maak en waarom ik van film houd. Ontroering is voor mij een graadmeter”…zegt de bekroonde scenariste.

Eva Cools die kortfilms als ‘De Puta Madre’, ‘Las Meninas’ en ‘Alles komt terug’ op haar actief heeft en tussen het schrijven door zowel videoclips als reclamefilmpjes inblikt, werkt met ‘Cleo’ aan haar eerste langspeelfilm en die wordt geproduceerd door Annemie Degryse van Lunanime. Structuur geven aan het verhaal was de grootste uitdaging bij het schrijven van het scenario. Om dat onder de knie te krijgen, volgde ze onder meer een scenarioatelier bij het VAF en trok ze naar Noorwegen om er de Europese scriptworkshop Sources 2 te volgen daarnaast was er nog de hulp van Peter Monsaert (‘Le ciel flamand’). Met een deel van gewonnen geld van de Visser-Neerlandiaprijs zal o.a. een buitenlandse scriptdoctor worden betaald. Een ander deel wordt gebruikt om de film verder te ontwikkelen. Eenmaal die artistieke ontwikkeling is afgewerkt komt de productionele ontwikkeling aan bod. Vandaag wordt het script voor het eerst aan de wereld getoond, de film wordt in de loop van 2018 verwacht.

Naast Eva Cools krijgt deze avond nog een acteur of een actrice vanwege de Acteursgilde nog een Acteursgilde Carrièreprijs. Een en ander kadert in de Dag van het Vlaamse Filmberoep. Film Fest Gent werkt al samen met de Vlaamse Gemeenschap, de Unie van de Regisseurs en de Scenaristengilde. De samenwerking met de Acteursgilde is nieuw maar algemeen festivaldirecteur Martijn Bal hoopt dat die even duurzaam wordt als bij de andere beroepsgroepen.

Tags

FFG 2016