Eindelijk! De cinema's openen met een filmtsunami
De grote vraag is dus alleen: welke film(s) van de dertig (!) die deze week in omloop komen, bezoek je? In Brussel spreekt men terecht van "l'embarras du choix". In Gent en ver daarbuiten nemen filmliefhebbers de Knack Focus Special van vorig jaar nog eens ter hand en hoeven niet lang te grasduinen vooraleer ze op Drunk van Thomas Vinterberg stoten, de openingsfilm van de 47ste editie van Film Fest Gent.
Drunk
Een feestelijkere film om de heropening van de zalen te vieren, is er niet. Niet dat het er in Drunk altijd vrolijk aan toe gaat. Het hoofdpersonage Martin is als leraar niet helemaal meer bij de les. Hij verliest alle interesse in het beroep waarin hij excelleerde en zijn huwelijk dreigt op de klippen te lopen. Collega’s kunnen het niet langer aanzien en grijpen in. Ze beweren dat een of andere psycholoog poneert dat we, om goed te functioneren, een bepaald percentage alcohol in ons bloed moeten hebben. Martin doet mee aan een drankgelag en ziet het leven inderdaad rooskleuriger in. Vraag is hoelang? Zonder het topniveau te halen van zijn Festen of Jagten houdt Vinterberg in Drunk de maatschappij opnieuw een spiegel voor. De leden van de Oscar Academy die de Oscar voor de beste internationale film toekennen, keken in de spiegel, zagen dat het goed was, en gaven Drunk hun Oscar. Op Film Fest Gent 2020 won de film de Canvas Audience Award. Nog een reden om er eentje op te drinken. Op FFG kon dat niet, nu kan dat wel.
Nomadland
Nomadland van Chloé Zhao direct na zijn bekroning met de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië naar FFG halen was een krachttoer. Inmiddels won de film drie Oscars en twee Golden Globes, die een prestigieus maar een miniem onderdeel vormen van de 232 bekroningen op de meest diverse festivals en dito Critic Circles. Als Fern, de vrouw die na een zware financiële klap met haar van door het Amerikaanse Westen trekt en er probeert te overleven door allerlei klusjes op te knappen, voegt actrice Frances McDormand nog een iconisch personage toe aan haar al gevuld repertoire. Chloé Zhao verruimt het verhaal van Fern en geeft het een kosmische dimensie. Ook visueel. En net dat komt niet volledig tot zijn recht als je de film via streaming bekijkt. Toegegeven, het kon door de wereldwijde lockdown van de bioscopen, niet anders. Maar nu krijgen we gelukkig nog de kans om de film te zien waar hij thuishoort. Op het grote scherm. Pakken die kans.
ADN
De Franse actrice en regisseur Maïwenn liep door corona in Cannes de rode loper mis voor haar jongste film ADN. Van een luwte in de epidemie maakte ze dan maar gebruik om haar boeiende film in Gent coronaproof voor te stellen. ADN is bij uitstek een film over identiteit en om dat onderwerp uit te werken, hoefde Maïwenn niet ver te zoeken. Ze is immers van Bretoense, Vietnamese, Franse én Algerijnse afkomst. Vooral dat laatste speelt in haar jongste film een rol. Naast de zoektocht naar de eigen roots bevat ADN ook een stevig familieportret. Neige, het hoofdpersonage, voelt zich verloren na het overlijden van haar Algerijnse grootvader. Bij hem kon ze altijd terecht toen ze het moeilijk had. Maïwenn vertolkt zelf de rol van Neige en hoeft qua acteursregie van niemand lessen te krijgen. Dat bewijst ze door Fanny Ardant te laten schitteren in een moederrol.
Mandibules
Mocht u ADN ondanks alle kwaliteiten te klassiek vinden en liever total loss gaan met een andere Franse film dan is er Mandibules van Quentin Dupieux in de aanbieding. Dupieux staat volgens onze Knack Focus Special bekend als de meest bizarre cineast uit het festivalcircuit. De man heeft dankzij geflipte films een cultstatus en die overtreft hij nog met Mandibules, een surreële en groteske buddykomedie met Adèle Exarchopoulos en Roméo Elvis waarin twee simpele jongens een levensgrote vlieg in hun auto vinden en dit gigantische gedrocht africhten om er geld mee te verdienen. Verkiest u zombies boven een vlieg dan bestel je online een ticket voor Peninsula, het derde deel van Yeon Sang-ho's zombietrilogie waarvan Seoul Station en Train to Busan respectievelijk het eerste en het tweede deel waren. Vergeet bij het spektakel niet van de maatschappijkritiek te genieten.
Slalom
#MeToo in de topsport. Zo kan je Slalom, de debuutfilm van Charlène Favier kernachtig samenvatten. Net als Leonardo Van Dijl in zijn kortfilms Umpire en Stephanie, behandelt Charlène Favier in haar speelfilm de soms precaire relatie tussen sporter en coach. Hier gaat het om Lyz, een skitalent en haar coach Fred. Al van in het begin is de relatie getroebleerd want Fred geeft blijk van een ongezonde nieuwsgierigheid naar de fysiek van Lyz. Grensoverschrijdend gedrag is dan niet ver weg. Het klinkt allemaal erg actueel nu er op gebied van topsport veel boven water komt. Slalom is een indrukwekkend en beklijvend debuut met Noée Abita die als Lyz vooral met de ogen acteert. Jérémie Renier is de coach die Lyz op haar weg naar de Olympische Spelen kruist. Het bekomt haar slecht.
Petite fille
Om Petite fille van Sébastien Lifshitz, de winnaar van de Grand Prix op FFG2020, in de bioscoop te zien, moet je wachten tot 16 juni. Het loont de moeite. Lifshitz volgt de kleine Sasha, geboren in een jongenslichaam. Als ze groot is, wil ze een meisje zijn. Dat kan niet, zegt haar moeder Karine. Maar ze verdiept zich toch in Sasha’s problematiek en aarzelt niet om bij specialisten ter zake raad te vragen. De opgedane kennis wil ze met haar omgeving delen en ze organiseert zelfs een oudervergadering waar ze weinig succes mee oogst. Dat zet haar aan om haar inspanningen om Sasha een plaats te bezorgen waar ze zich goed bij voelt nog te verdubbelen. Het resultaat is een unieke inkijk in een gezin waar gevochten wordt tegen vooroordelen allerhande. Meeslepend en soms ontroerend ook. Mede dankzij een delicate cameravoering.
Animatie
Bij de heropening van de bioscopen valt het grote aantal animatiefilms op. Er wordt duidelijk op een familiepubliek gemikt. De kwaliteit van de films is evenwel zeer ongelijk. Over Tom & Jerry, waarbij de hedendaagse term hybride past omdat het om een mengeling gaat van animatie en live action, lezen we veelal dat hij niet funny is. Wie op dat vlak op zoek is naar kwaliteit kiest voor het prachtige Wolfwalkers van Ross Stewart en Tomm Moore. Een spannende avonturenfilm over een meisje dat met haar vader naar Ierland reist om er op de laatste wolven te jagen. Ze ontmoet er Mebh, een bijzonder, roodharig meisje met wie ze in een magische wereld belandt. Ross Stewart en Tomm Moore verdienden hun sporen al met het wondermooie The Secret of Kells en Song of the Sea.
Cruella
Tenslotte is er nog de Disneyproductie Cruella van Craig Gillespie, de blockbuster van de week. Geheel in de lijn van hun productiepolitiek van de jongste jaren maakt Disney live action films van hun animatiefilms. In het geval van Cruella gaat het om een spin-off rondom één personage uit De 101 Dalmatiërs. Craig Gillespie focust op de jonge Cruella de Vil en daarom spreekt men over een prequel op de animatiefilm. Emma Stone (Estella) en barones Emma Thompson duelleren met mekaar dat het een aard heeft. Onze Belgische cameraman Nicolas Karakatsanis brengt hen en zoveel meer subliem in beeld.
Muur gesloopt
Net zoals Nomadland was Cruella al eerder te zien op Disney+. Streamingplatforms zijn door corona een blijvertje geworden en zullen verder deel uitmaken van het verdienmodel in de filmwereld. Het na de eerste lockdown aangekondigde sneuvelen van het theatrical window, de tijd tussen het vertonen van een film in een bioscoop en op andere dragers of platforms, lijkt een feit. Of we naar een gelijktijdige vertoning gaan is nog geen uitgemaakte zaak. En zal wellicht van product tot product afhangen. Zeker is dat er recent bij ons een muur tussen de streamers als Disney en Netflix en de bioscoopwereld werd gesloopt. Kinepolis vertoont met Nomadland en Cruella immers voor het eerst films die niet in een zaal in première werden uitgebracht. Hetzelfde gebeurt in Kinepolis-Nederland. Maar daar houdt Pathé, de grootste bioscoopketen van het land, nog altijd het been stijf. Bij hen geen Nomadland of Cruella. Daar duurt de strijd tussen de verschillende media voort. Hoe lang nog?
Bubbels
Inmiddels gelden er nog altijd coronamaatregelen bij het bioscoopbezoek. Je mag maximum met vier naar de film, tenzij de gezinsbubbel groter is, en er is social distancing. Tickets elektronisch bestellen. Anderhalve meter tussen de bubbels, niet voor of achter iemand zitten. Toiletbezoek voor de film, mondmasker verplicht, een snack of drankje mag, eenrichtingsverkeer bij binnenkomen en per rij de zaal verlaten. Tussen de voorstellingen in, wordt de zaal gereinigd. Dat alles maakt dat de zalen volgens een rondvraag op een capaciteit van 30 tot 40 procent zullen draaien. Er mogen ook nooit meer dan 200 mensen in een zaal zitten. En nu duimen voor de cinema's!
Raf Butstraen
Met decennia filmgeschiedenis op de teller is voormalig filmcriticus Raf Butstraen de geknipte man om het laatste filmnieuws te fileren voor Film Fest Gent.