Strange River (Estrany Riu)

Men zegt dat de tijd korter aanvoelt naarmate men ouder wordt, maar nooit verstrijkt de tijd sneller als wanneer je een eerste zomerliefde beleeft. De Catalaanse regisseur Jaume Claret Muxart capteert die bepalende episode uit het leven van de zwijgzame zestienjarige Dídac (Jan Monter). Samen met zijn ouders (Nausicaa Bonnín en Jordi Oriol) en jongere broers (Bernat Solé en Roc Colell) trotseert hij, al fietsend langs de Donau, een zomer die niet zoals de andere zal zijn. Des te meer omdat het misschien wel de laatste zomerreis is die het gezin samen zal maken, nu de volop puberende Dídac steeds meer gesteld is op zijn autonomie en privacy. Die noden worden sterker en zorgen voor een kloof in het gezin wanneer hij uit het niets de mysterieuze Alexander (Francesco Wenz) ontmoet. Dídac lijkt de wereld en zichzelf (opnieuw) te leren kennen, maar dan in een meer kleurrijke, intense, levendigere variatie. Terwijl vloeit de rivier als een onophoudelijke stroom aan vitaliteit door de personages heen.

Voor zijn poëtische debuutfilm inspireerde Claret Muxart zich op de fietsvakanties die hij in zijn jeugd met zijn gezin ondernam. Hij maakt de eigenheid van de zomer (de tijd waarin men echt tot leven lijkt te komen) tastbaar in het gezang van de krekels, de verkwikkende duik in het verassend koele water, de onverwachte storm, de slaperigheid van de eindeloze namiddagen … Cinematograaf Pablo Paloma laat Strange River, vastgelegd op 16mm, als een zomerherinnering ontvouwen, badend in warmte, kleur en glinsteringen. Zo vloeit de film zoals de Donau die Claret Muxart een eigen handelingsvermogen toekent, als ware het een op zichzelf staand personage. Waar de sterke aanwezigheid van de rivier, met zijn metaforische kracht, doet terugdenken aan het oeuvre van Satyajit Ray, vervoert de ontluikende zomerverliefdheid van Dídac ons naar Luca Guadagnino’s Call Me By Your Name. Strange River toont ook veel affiniteit met het poëtisch realisme uit de jaren 1930 en Jean Renoir. Eén ding staat vast: de florissante Catalaanse cinema, van o.a. Albert Serra, Carla Simón en Elena Martín, heeft er met Jaume Claret Muxart een veelbelovende naam bij.