Simón del desierto (Simon of the Desert)

De Syrische woestijn, vijfde eeuw na Christus. Simon, leerling en navolger van zijn naamgenoot Simon de Pilaarheilige, heeft zes jaar en zes maanden op zijn pilaar doorgebracht. Als beloning wordt hem door een rijke bewonderaar een hogere en ruimere zuil aangeboden. Simon accepteert de gift, maar als een kerkelijke hoogwaardigheidsbekleder hem bij deze gelegenheid tot priester wil wijden, blijft de monnik nederig, hij acht zich onwaardig. Op zijn nieuwe pilaar, dichter en hoger bij God, kijkt Simon neer op de mensen, op de wereld beneden, die hem verlokt van zijn hoge positie af te dalen. De verleidingen komen in de gedaante van een frivole jonge monnik, een op zijn geit verliefde dwerg en tenslotte van Satan zelf.

De duivel verschijnt in verschillende gedaantes aan Simon, als een toegewijde voorbijgangster die toevallig passeert, als een prille met haar hoepel spelende Lolita, in de vermomming van de goede herder en uiteindelijk als de Verleiding zelf, een wulpse schoonheid, die niet alleen Simons lichamelijke, maar ook zijn geestelijke weerstand weet te breken. Simon geeft gehoor aan Satans lokroep en maakt met het straalvliegtuig een sprong van 15 eeuwen naar onze tijd. Daar zit hij tevreden pijprokend aan een tafeltje in een dancing, terwijl Satan zich onder de dansenden mengt. In SIMON DEL DESIERTO verenigt Luis Bunuel de gegevens van zijn wijd en zijd vermaarde Viridiana en Nazarin, waarin de hoofdpersoon te midden van een onverschillige omgeving zijn geloof predikt. Geheel volgens de filosofie van Bunuel keren hun goede daden zich tegen hen en veroorzaken slechts rampen. In deze films toonde Bunuel zich volledig de nonconformist, die alle werkelijkheden en vaste pijlers van het bestaan, zoals moraal, religie, gezin, kultuur ontmaskert als schijnwerkelijkheden, zeepbellen om door te prikken.

In SIMON DEL DESIERTO die hij in minder dan een maand tijd in de woestijn opnam, neemt Bunuel letterlijk meer afstand van zijn onderwerp door zijn hoofdfiguur zich meer om zichzelf dan om de wereld aan zijn voeten te laten bekommeren. Het geeft Bunuel de mogelijkheid met meer humor dan we van hem gewend zijn de wereld en de samenleving te bekijken. Gewoontegetrouw doorbreekt hij ook hier met zijn allesoverheersende spot en sarcasme vele taboes en dogmas, wat evenals met andere controversiële werken als 'El Angel Exterminador', 'Belle de Jour', en 'Journal d'une femme de chambre' er zorg voor gedragen heeft dat Bunuel de (en zijn) zestiger jaren niet onopgemerkt heeft zien voorbij gaan. Voor SIMON DEL DESIERTO omgaf Bunuel zich weer met een aantal vaste medewerkers, zoals de aktrice Silvia Pinal (uit Viridiana en El Angel Exterminador) en kameraman Gabriël Figueroa, met wie hij 20 jaar geleden al Los Olvidados maakte en later o.m. El, Nazarin, The Young One en El Angel Exterminador. Zij vertegenwoordigen vaste waarden in het werk van Bunuel, pijlers waarop ook de imponerende kracht van SIMON DEL DESIERTO rust. Door zijn geringere lengte zou SIMON DEL DESIERTO licht kunnen gezien worden als een 'Unvollendete', maar evenzeer zou men het kunnen zien als de essentie van het filmen volgens Bunuel, een beknopte bloemlezing uit het werk en de thematiek van de man, die onlangs nog zei ': "God zij dank ben ik nog steeds een atheïst."