Eind de jaren 1960 kwam een democratische en feministische guerrillabeweging in de regio Dhofar in opstand tegen het door de Britten gesteunde sultanaat van Oman. Heiny Srour en haar team doorkruisten, te voet en onder bombardementen van de Britse luchtmacht, 800 km woestijn en bergen om het conflictgebied te bereiken en een zeldzaam verslag van deze inmiddels grotendeels vergeten oorlog vast te leggen. Het Volksfront bevrijdde, blootvoets en zonder rang of soldij, een derde van het grondgebied en startte een omvangrijk programma van sociale hervormingen en infrastructuurprojecten — scholen, boerderijen, ziekenhuizen en wegen werden gebouwd, terwijl ongeletterde herdersmeisjes sterkere feministen werden dan Simone de Beauvoir of Germaine Greer en achtjarige schoolkinderen met meer maturiteit democratie leerden bedrijven dan veel volwassenen. Saat El Tahrir Dakkat is een nog steeds actueel portret van een bevrijde samenleving, de rol van olie in de Amerikaanse en Britse inmenging in het Midden-Oosten en was de eerste film van een Arabische vrouw die vertoond werd in Cannes. (Film Forum)
Digitaal gerestaureerd door Cinémathèque Française & CNC.
Image gallery
Generiek
Heiny Srour
Meer informatie
Arabisch
Libanon, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk
1974
