Rocinante

« Er was eens ... nu! » Bill woont alleen in een bouwvallige bioskoop. Op het ge­scheurde doek projekteert hij tijdeloze beelden van Engeland , « een tuin vol ge­heimen, een plaats zonder handeling». Wanneer de huisbewaarder en operateur hem waarschuwt dat het gebouw binnen­kort gesloopt zal worden neemt Bill zijn pakken en vertrekt op reis tussen een la­ding kerstbomen op een vrachtwagen. Hij trekt door de landschappen van Engeland op zoek naar het ideale landschap... geïnspireerd door Cervantes' Don Quichote. In een landhuis wordt hij op­geschrikt door een gekke dichter en als even later het alarmsysteem aangaat slaat hij op de vlucht. Onderweg krijgt hij een lift van Jess, een meisje dat blijkbaar aan een obskuur komplot meewerkt. Haar be­stelwagen brengt hen naar de afgelegen snackbar van Joe, een man met wie Jess geheimen schijnt te delen. Dan wil Jess naar de gevangenis van Dartmoor rijden, maar als ze onderweg door een wegver­sperring heenrijdt ziet ze zich gedwongen Bill een eindje verder in een schuur achter te laten. Maar Bill vertrouwt het allemaal niet zo en will Jess per se terug zien. Ondertussen komt Jess bij een vriendin van haar, Molly. Molly houdt zich bezig met het opstellen van een computerpro­gramma waarmee ze in het meest com­plexe informaticasysteem kan infiltreren. Tijdens zijn zoektocht naar Jess komt Bill in allerlei mysterieuze omstandigheden terecht. Beetje bij beetje slaagt hij erin een kluwen te ontwarren. De titel van deze vreemde film van Ann en Eduardo Guedes verwijst naar het boek van Cervantes. Rocinante draaft met een zelfde gedre­venheid op de werkelijkheid af als het paard van Don Quichote. Rocinante brengt ons door een reeks avonturen en ont­moetingen die op hun beurt weer te maken hebben met andere geschiedenissen. «Er was eens... nu!» reciteert de mefistofe­lische dichter-nar bezwerend en daarmee wordt het centrale thema van deze film aangeduid. Mythen. Het is een fictief verhaal met talloze verwijzingen naar mythen en tradities die met Engeland te maken hebben. Er wordt ook verwezen naar de traditie in literatuur en film. Rocinante vertelt en verweeft de ene mythe met de andere tot een verfijnde textuur die aan het eind van de film uiteengerafeld is. Een sprookjesachtige verschijning om ver­liefd op te worden. (vrij naar persdossier )