Misère au Borinage

Dagblad Vooruit, 1 december 1933 : "DE PROLETARISCHE FILM VAN IVENS EN STORCK". De sociale documentaire van Ivens en Storck over de mijnstreek bij Bergen is bijna klaar. ( ... ) Dankzij de medewerking van Bert Brecht en Hans Eisler zal aan de film een betoogend proletarisch karakter gegeven worden."

Geldgebrek echter leidde ertoe dat daar niets van in huis kwam. De première in Brussel bleef klankloos met tussentitels. In 1983, vijftig jaar later, ontwikkelde Lothar Prox, film- en muziekhistoricus, het plan om de oorspronkelijke idee van een Brechtiaanse tekst en Eislerachtige muziek ten uitvoer te brengen: aldus zou Borinage te langen leste het karakter krijgen dat de makers eraan hadden willen geven: dat van een aanklacht en dat van een documentaire. Prox schreef een tekst voor twee stemmen en vroeg Eisler-leerling Asriel passende muziek te maken.

Borinage behandelt de mijnstaking van 1932, die hardhandig neergeslagen werd. Zij was het gevolg van een loonsverlaging met 5 %. Ivens wilde te allen prijze vermijden "mooie en aangrijpende prentjes" te maken. Het feit, de waarheid gold als zijn uitgangspunt. De sleutelscènes werden alle geënsceneerd naar ware gebeurtenissen, veelal op de plaats zelf en met de betrokkenen. De film werd een klassieker in het genre.

Joris Ivens (Nijmegen, 1898) maakte vooral documentaires met een sterk sociaal-politieke inslag. Tot zijn bekendste films behoren Indonesia Calling (1946), De 17e Breedtegraad (1967), de eerste pro-Viëtnamfilm, en Hoe Yukong Bergen Verzette (1973-76) over China.

Henri Storck (Oostende 1907) is heel veelzijdig. Ooit assistent van Vigo (Zéro de Conduite), scenarist, journalist en schilder. Documentaires: Les Maisons de la Misère (1937), Au Carrefour de la Vie (19497, twee films over Paul Delvaux e.v.a.

(Naar persmap en N.C.R. Handelsblad 29.4.1983)