Le jour S...

Als een man rond zijn veertigste de balans van zijn leven opmaakt, zich vragen stelt over zijn plaats in de samenleving en over zijn verhouding tot vrouwen, dan geeft dat meestal aanleiding tot psychologische drama's van het genre Claude Sautet-met-Piccoli-in-de-hoofdrol. De Quebecse kineast Lefèbvre voert zijn oude personage Jean-Baptiste Beauregard, uit de film PATRICIA ET JEAN-BAPTISTE (1966), weer ten tonele. Hij is nu ongeveer 20 jaar ouder en wacht op zijn gezellin van het ogenblik, Claire Renault. En alsof hij niets anders te doen heeft, begint hij te mijmeren over zichzelf. Hij wordt er niet knorrig van of vervalt niet in sombere twijfels; integendeel, hij bekijkt de dingen des levens met een ironische blik. Jean-Baptiste, die van acteur Pierre Curzi allures van een wildebras krijgt, oefent een bijzondere aantrekkingskracht uit op de spelingen van het toeval. Zijn JOUR "S" doet, zoals in een spel, zijn kindertijd weer opleven, zijn adolescentie en alles wat daarop volgde.

De film, door Lefèbvre een sentimentele fabel genoemd, is een komedie met grappen over herinnering, gevoelens, seksualiteit. Als Jean-Baptiste zichzelf in bed ziet met zijn eerste vrouw, dan kan hij wel glimlachen om de rancunes van de scheiding, maar de sex was toch maar een fameus fiasco. Waarop hij op zoek ging naar nieuw mannenondergoed om zijn viriliteit te verhogen. De film is opgebouwd als een aaneenschakeling van ongerijmde en potsierlijke episodes vol Quebecse humor of is het persoonlijke humor van Lefèbvre? Laten we zeggen : alle twee -en ze vullen elkaar aan in een film die bruist van levendigheid en grappigheid over
dingen die in wezen toch ernstig zijn, maar die door de lach -en lachen kan je in deze film ! -op een afstand gehouden worden zodat ze je niet bezwaren. Als je wilt kan je nadien nog over één en ander nadenken, maar eerst moet je je ontspannen. Pikant detail: Marie Tifo speelt de rol van alle vrouwen, alsof er verscheidene actrices waren.