Las Truchas (Trout)

JOSE LUIS GARCIA SANCHEZ
José Luis Garcia Sanchez tekent voor deze film zowel het scenario als de regie. Hij is advokaat en socioloog en doceert aan de filmschool van Madrid. Hij is vooral bekend als essayist en auteur en werd beroemd als schrijver van kinderverhalen. Als regisseur werkt hij ook veel voor de televisie en alvorens tot de regie van speelfilms over te stappen maakte hij twee suksesrijke kortfilms: "La Bellicia la Lacio" en 'Loco por Machin".

Las Truchas
"LAS TRUCHAS" was een van de Spaanse films die nu al vijf jaar geleden in 1978 de hoofdprijs op het filmfestival van Berlijn kreeg. Dat de film nu pas zijn eerste vertoning krijgt in België toont duidelijk aan dat er nog zeer grote lacunes zijn in de filmdistributie en dat het dus meer dan geoorloofd is daar als filmfestival "van onuitgegeven films" iets aan te verhelpen.

Het verhaal van "LAS TRUCHAS" is dat van een hengelaarsvereniging die haar jaarlijks banket ingericht heeft in een uitgelezen en prachtig met tuinen omgeven restaurant. Van bij het begin loopt er echter al een en ander mis. Een groep protesterende betogers slaagt erin het hekken van het parkje te doorbreken om het restaurant te gaan plunderen. Dit laatste lukt niet dank zij de gewapende tussenkomst van enkele prominente hengelaars. Wanneer dan eindelijk iedereen aan tafel zit blijkt dan plots dat het personeel in staking is gegaan. Terwijl een elegant vrouwentrio voor een strijkje zorgt slaagt de restauranthouder erin een overeenkomst met zijn personeel te maken: het menu wordt gereduceerd tot eenvoudige forellendiner en enkel de door de leden gevangen forellen worden klaargemaakt en opgediend. Nu blijkt echter dat de forellen allemaal rot zijn: ze zullen toch klaargemaakt en opgediend worden. Hoe kan een forel gevangen door leden van deze vereniging nou rot zijn? Geen enkel van de disgenoten zou zo'n belediging kunnen aanvaarden, dus maar eten. Tot men er flauw van valt…
Op het eerste zicht zou "LAS TRUCHAS" wel kunnen overkomen als een zware symbolische film. Symbolisch is hij alleszins en het is ook waar dat Luis Bunuel vaak om de hoek komt kijken. Maar Garcia Sanchez heeft wel een lichtvoetige toon aangewend om zijn onsmakelijk diner op te luisteren en naast de pittoreske tekening van deze chaotische restauranttoestanden serveert hij ook een portrettengalerij met alle onhebbelijkheden van de Spaanse post-franquistische burgerij. Naast de reeds genoemde Bunuel - men denke vooral aan de steeds mislukte diners van zijn "CHARME DISCRET DE LA BOURGEOISIE" maar ook een beetje aan ''EL ANGEL EXTERMINATOR" - roept dit gegeven ook konnekties op met Ferreri's "LA GRANDE BOUFFE". Toch blijft "LAS TRUCHAS'' veeleer een soort groepsportret van de hedendaagse Spaanse samenleving dan een Madrileense variante op het thema van de bourgeoisie "die zichzelf kapot vreet". "LAS TRUCHAS" is een zeer fraaie film die het hoog professionalisme van de Spaanse kinema illustreert. Het is ook een typisch Spaanse film: hij blinkt uit in zijn ontleding van maatschappelijke toestanden aldaar en bewaarheid de ondertitel die hij heeft meegekregen : een analyse van de kollektieve riten.