La palombière

JEAN-PIERRE DENIS
Een jonge filmmaker uit het Zuid-Westen van Frankrijk (waar zijn twee langspelers zich afspelen) . Hij is jurist geworden in Bordeaux maar door het lezen van "Cahiers du Cinéma" kreeg hij een passie voor film. Zijn debuut HISTOIRE D'ADRIEN werd bekroond met de "Caméra , d'Or" in Cannes 1980. LA PALOMBIERE is zijn tweede film.

La Palombière
Een eerste indruk die men doet bij de kennismaking van deze Franse film is het mysterieuze dat in de titel schuilt. Wat betekent feitelijk dit woord, waar kennelijk alleen maar Fransen die ten zuiden van de Loire wonen, mee vertrouwd zijn? Een "palombière" is een hut, schuilplaats, gebouwd in de kruin van een hoge boom. Een uitkijkpost voor boswachters, een ideale plaats om vogels te jagen. Het is in zo'n "palombière" dat er vurige liefde ontbrandt tussen een brave maar ietwat schuchtere boerejongen en een mooie lerares die een paar maanden haar intrek komt nemen in het dorpje om iemand op het schooltje te vervangen. Het dekor van deze film zijn we ook niet zeer gewoon in de doorsnee Franse kinema. Een heel klein dorpje in het zeer landelijke Périgord-Limousin dat net niet van de buitenwereld afgesneden is "dankzij" een route nationale die er dwars doorloopt en waarop er af en toe een vrachtwagen doorraast.

Regionale en alleszins landelijke cinema dus. Jean-Pierre Denis maakte er reeds in zijn eerste film - die trouwens in een onverstaanbaar dialekt gesproken was en dus voor de gewone Franse burger ondertitels nodig had - duidelijk dat hij Parijs en de grootstad niet nodig heeft om films te maken. Ook in deze film is de achtergrond zeer belangrijk en men mag zeggen dat het precies die "etnografische" achtergrond is die LA PALOMBIERE voor een groot stuk interessant maakt. Wat LA PALOMBIERE verschillend maakt van andere Franse films die zich op den buiten afspelen (er zijn er niet zoveel maar toch denkt men aan sommige titels van Chabrol) is dat dit dekor een deel is van de film, niet de achtergrond, maar een rol naast de personages, die die personages trouwens ook enorm beïnvloedt.

Van verhaal is LA PALOMBIERE natuurlijk en logischerwijze een sekundaire film: de verborgen driften van een okkasioneel gevormd koppel waarvan zowel de man als de vrouw maar al te goed weten dat het maar van voorbijgaande, zij zeer erotische, aard is. Tenslotte dient van LA PALOMBIERE ook gezegd dat het een kenschetsende film is voor de hedendaagse Franse kinemaproduktie. Het is een film die niet de ambitie heeft een grote "film d'auteur" te zijn maar ver boven de meestal banale routineprodukten uitsteekt door zijn diskrete kwaliteiten. Ook is LA PALOMBIERE een geslaagd voorbeeld van dat soort films die buiten het Parijse patroon gemaakt is en in die zin is het een verdienstelijk bewijs van de veelzijdigheid en de vaak onderschatte dynamiek binnen de Franse filmwereld.