How I Was Systematically Destroyed by an Idiot (Kako sam sistematski unisten od idiota)

SLOBODAN SIJAN
Geboren in 1946 en afgestudeerd aan de Fakulteit van Dramatische Kunsten in Belgrado. Na veel televisiewerk maakte hij in 1980 zijn eerste langspeler: WIE ZINGT DAAR ZO. Deze film kreeg de Georges Sadoul-prijs in Frankrijk en was een internationaal sukses. Twee jaar later in '82 behaalde hij opnieuw sukses met DE MARATHONFAMILIE, vorig filmgebeuren vertoond.
Onderhavige film is zijn derde langspeler.

Kako Sam sistematski Unisten od ldiota/ Hoe ik systematisch door Idioten vernietigd werd
Met zijn derde film maakt Sijan veel kans om langzaam maar zeker de reputatie van zijn illustere landgenoot Dusan Makavejev te evenaren. Meer nog dan in zijn twee vorige films trekt Sijan hier van leer tegen de verloedering van de politieke ideologieën. Zijn hoofdpersonage is de illustratie zelve van de betrekkelijkheid van de politieke en ideologische dogma's. We bevinden ons in het Belgrado van 1968. Ook dààr was het woelig in die tijd. Voor Babi Pupusko zijn dit echter gouden dagen. Heel de Westerse wereld staat in beroering en alhoewel Joegoslavië daar nog een heel eindje buiten staat, waait er ook daar een nieuwe wind van permissiviteit, kontestatie en zelfs subversie. De revolutie staat eindelijk voor de deur. Babi heeft echter pech: zijn grote idool is Che Guevara en deze wordt vermoord. Babi Pupusko meent dat hij de geschikte persoon is om hem op te volgen, zij het dan in de straten van Belgrado ... Zoals we van Sijan mogen verwachten valt er ook in deze film heel wat te lachen. Het komische effekt zit feitelijk al vervat in de figuur van Babi. Een mengeling van Marx en Guevara, met de kleren en de manieren van een Parijse clochard en met de sociale omgang van een vagebond in de stijl van Charlie Chaplin ... Danilo Stojkovic weet leven te brengen in deze figuur op een ongelooflijke manier: zijn one-man-show is niet alleen uitmuntend, het is een akteurstalent op wereldniveau.

KAKO SAM - zoals we de film kortweg noemen - is ook een film vol ironie en zelfspot. Een heilzaam stukje Oost­-Europese maatschappijkritiek. Dit kan onze nieuwsgierigheid naar de veelzijdigheid van de alhier onbekende Servo-Kroatische subkultuur en kultuur alleen maar aanscherpen. (Dirk De Meyer, vrij naar persfolder)