Honeysuckle Rose

JERRY SCHATZBERG
Jerry Schatzberg (New York, 1927) debuteerde met THE WORLD'S MOST BEAUTIFUL WOMEN, in de lijn van zijn beroepsbezigheden als modefotograaf. Hij realiseerde in 1970 PUZZLE OF A DOWN FALL CHILD, over de mentale onrust van een cover-girl. Maar Schatzberg werd vooral bekend door PANIC IN NEEDLE PARC ('71), dat zich in het Newyorkse drugmilieu situeert. Dan volgde het verhaal van twee marginalen SCARECROW ('73) met Al Pacino en Gene Hackman. De verdere aandacht voor een randfiguur in DANDY, THE ALL AMERICAN GIRL/SWEET REVENGE ('75), gaat over in die voor een ambitieuze senator THE SEDUCTION OF JOE TYNAN ('80). In 1981 volgde dan HONEYSUCKLE ROSE.

HONEYSUCKLE ROSE of met de Franse titel SHOW BUS, situeert zich in het country-muziekwereldje. De Nashville-beroemdheid Willie Nelson beeft in de film de figuur van Buck Bonham uit, een troubadour met grijze baard en zoete stem, immer 'on the road', op weg naar een of andere afspanning: Crazy Bob's, Lumber Yard of Soap Creek Saloon, om sukses of boe-geroep in ontvangst te nemen. Want Buck is een regionale ster, een hitje of televisie-show zit er nooit in, een beetje zoals Willie Nelson zelf, voor hij, in 1979 te Nashville het grote sukses kon proeven. Nelson was tevoren reeds een gewaardeerd tekstschrijver/ komponist (o.a. opnamen van Elvis Presley, Frank Sinatra, Patsy Cline, Doris Day, Aretha Franklin, Linda Ronstadt), maar trad zelf zelden op.

Buck Bonham heeft een passie voor op weg te zijn, niet te paard, maar in moderne versie, in een autobus volgestouwd met materiaal en muzikanten. En dankzij zijn tournees verdient Buck genoeg om een ranch te kopen nabij Austin, Texas, waar vooral zijn vrouw Viv (Dyan Cannon) en zijn zoon (Joey Floyd) verblijven. Viv heeft het nooit kunnen verkroppen een half-time echtgenote te zijn. Zij houdt van Buck, maar haat de momenten van het zoveelste vertrek voor een of andere tocht. Ook is Viv jaloers op een jonge gitariste, Lily (Amy Irving), een van de muzikanten die Buck op zijn tournees vergezellen. Er ontstaat een romance tussen Lily en Buck,. welke zich ook in de (altijd aanwezige) country-muziek reflekteert… Maar in HONEYSUCKLE ROSE ligt een happy-end voor de hand: de algemene verzoening volgt in een groots finaal concert, iedereen blij, meteen de eindsekwens van de film.

HONEYSUCKLE ROSE is een prent die vooral door de muziek vertelt wordt, een film die de vorm heeft van een "country-song" en ook eindigt als een "country-song". De country-muziek vertelt de artiesten hun leven, hun vreugdes, hun pijn. De concerten zijn aangepast in beeld gebracht, geen hard licht zoals bij rockconcerten, zachte kamerabewegingen.

Het verhaal van HONEYSUCKLE ROSE is in feite een minimum, het is een rechtlijnige, direkte vertelling, zoals de country-muziek, zoals het leven van de Texanen (in hun visie) zelf, ongekompliceerd, ongesofisticeerd. Waar Jerry Schatzbergs tegenpool Robert Altman de country-muziek in NASHVILLE (en het huwelijk in A WEDDING) demystifiëert, observeert Schatzberg in zijn films SCARECROW en HONEYSUCKLE ROSE het doen en laten van de in beeld gebrachte personages. Country-muziek bestaat, en Schatzberg onderzoekt wie ze animeert, waar ze gemaakt wordt. Hij brengt levensechte figuren op het scherm en wie zou dit beter kunnen vertolken dan een van Nashville's kinderen zelf, Willie Nelson, die ook voor het grootste gedeelte van de soundtrack van de film verantwoordelijk is. Nelson heeft voor de film een aantal originele songs gekomponeerd: bij voorbeeld de generieksong "On the road again!", "There's two sides to every story", "So you think you're a cowboy" (reeds op de soundtrack van THE ELECTRIC HORSEMAN van Sidney Pollack), gezongen door Emmylou Harris en "Angels flying too close to the ground". De personages in HONEYSUCKLE ROSE zijn niet vrij van enig sentiment, maar ook de countrymuziek is dat niet...