Herbstmilch (Autumn Milk)

"Een nieuw soort heimatfilm", wordt over 'Herbstmilch' geschreven. Dat is niet helemaal juist, want niet lang geleden zagen we films als 'Schöne Tage', 'Höhenfeuer' en ook de serie 'Heimat'. Vilsmaiers debuutfilm past in deze lijn, maar hij heeft iets speciaals: hij gaat in de eerste plaats over de onderwerping van de vrouw in een agrarische samenleving waarin zij in veel opzichten niet veel meer is dan een onbezoldigde meid die minder respect krijgt dan het vee (dat voor het inkomen moet zorgen). Vilsmaier vertelt het leven van Anna echter zonder pamflettisme en zonder oordelen. De dingen gebeuren gewoon alsof ze allemaal heel vanzelfsprekend zijn: Anna's moeder sterft en het meisje moet hoewel zij nog maar acht is, de moederrol overnemen: het huis onderhouden, eten maken, kleren stoppen, haar broers en zusjes verzorgen, het huis schoonhouden, de stallen en de dieren verzorgen, boodschappen doen en zich schikken naar de eisen van haar vader en haar broers. Naar school gaan kan zij niet.
Als ze achttien is leert ze Albert kennen en even lijkt het alsof het leven beter zal worden. Zij trouwen, al is dat tegen de zin van haar vader en van zijn moeder. Het geluk is van korte duur: Albert wordt onder de wapens geroepen en Anna blijft achter bij zijn familie. Het leven neemt dezelfde loop als vroeger: zij is de meid die van haar gemelijke schoonmoeder alleen maar sneren krijgt
en die het hele huis moet beredderen. Hoewel zij zwanger is moet zij ook het veld bewerken en na de bevalling wordt haar kind van haar weggehouden. Pas als Albert terugkeert neemt haar leven een wending ...
'Herbstmilch' is een indringende, revelerende film van wie Vlaamse plattelandsfilmers heel wat kunnen leren. Geen pseudo-hoogdravende boeren die modder slurpen om hun verbondenheid aan hun land te bewijzen, maar gewone mensen, klein en kwetsbaar, robuust en hard en vooral geloofwaardig. (wp)