Genesis

Het werk van de geëngageerde filmmaker Mrinal Sen kan nog het best als Indisch neo-realistisch omschreven worden, omdat hij in zijn films op een bijna documentaristische wijze een aanklacht formuleerde tegen de uitbuiting en de ellendige levensomstandigheden van miljoenen van zijn landgenoten. Voor Genesis is de cineast afgestapt van zijn realistische aanpak om een soort filosofische parabel te vertellen over het feit dat 'een wereld die gebouwd of verworven wordt, niets meer is dan een verloren wereld, die opnieuw moet opgebouwd of verworven worden. Genesis, de wordingsgeschiedenis steeds opnieuw ... '
Het verhaal is dat van twee mannen, een wever· en een landbouwer, die zich in de vervallen ruïnes van een verlaten dorp teruggetrokken hebben om de gesel van de slavernij en de uitbuiting te ontvluchten. Na verloop van tijd krijgen ze het gezelschap van een vrouw. Hun voornaamste contact met de buitenwereld, met de 'beschaving', is een rondreizende koopman. Na verloop van tijd zal hun droom van vrijheid en zelfbeschikking aan diggelen geslagen
worden, zowel door de invloed van de koopman (het geld) als door hun eigen schuld. Want zoals de vrouw ontgoocheld opmerkt na een uitbarsting van jaloezie van beide mannen, zit de vijand niet alleen buiten, maar ook binnen in hen. Genesis is een rustig en rechtlijnig vertelde, mooi in beeld gebrachte parabelfilm geworden. (Jan Temmerman, De Morgen, 17.5.1986)
Mrinal Sen (0 1923) is na Satyajit Ray de meest bekende filmmaker uit Indië. Vanuit zijn politiek engagement maakte hij films met een sterke sociale inslag, sterk geïnspireerd door de Italiaanse neorealisten. Uit zijn omvangrijke werk noemen we Ekdin Pratidin (Een dag als een ander, 1981) , Akaler San-Dhane (1982), Khandar (1983) en Kharij (1983).